ปรางค์ปรา คือ

• ปฺรางปฺรา
  (กลอน) ตัดมาจาก ปรางค์ปราสาท.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปราง     ปฺราง น. แก้ม; มะปราง.
• ปรางค์     ปฺราง น. สิ่งก่อสร้างมียอดสูงขึ้นไปมีรูปทรงคล้ายฝักข้าวโพดและมีฝักเพกาปักอยู่ข้างบน, ถ้าเป็นเจดีย์มียอดเช่นนั้น เรียกว่า เจดีย์ยอดปรางค์.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราง     ๑ น. ร่องที่ขุดเป็นทางสำหรับให้น้ำไหล; สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคาเป็นต้น มักทำด้วยสังกะสียาวเป็นแนวไปตามชายคา; ไม้ที่ขุดหรือต่อให้เป็นร่องยาว ๆ
• ปรางคณะ    ปฺรางคะนะ น. คณะ, สำนัก; สนาม; พื้นอย่างพื้นเรือน. (ส.).
• พระปรางค์    n. ปราสาทที่มียอดสูงขึ้นไป มีฝักเพกาแยกเป็นกิ่งๆ อยู่ข้างบน ตัวอย่างการใช้: พระปรางค์วัดอรุณ เป็นสถาปัตยกรรมที่งดงามแห่งหนึ่งในประเทศไทย clf.: องค์
• มะปราง    -ปฺราง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Bouea macrophylla Griff. ในวงศ์ Anacardiaceae ใบคล้ายใบมะม่วงแต่เล็กกว่า ปลายใบแหลม ผลสุกสีเหลืองอมแดง พันธุ์รสเปรี้ยวจัดเรียก กาวาง, พันธุ์รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ เรียก มะยง, พั
• ปรัมปรา    ปะรำปะรา ว. สืบ ๆ กันมา, เก่าก่อน. (ป., ส.).
• การปราชัยอย่างคาดไม่ถึง    การพ่ายแพ้
• ปรารถนาอย่างควบคุมไม่ได้    กระหาย อยากได้อย่างมาก
• สร้างคล้ายปราสาท    มีหลายปราสาท
• พระปราง    แก้ม
• เปราะบาง    1) v. หักง่าย, แตกง่าย ชื่อพ้อง: บอบบาง, เปราะ คำตรงข้าม: แข็งแรง, หนา ตัวอย่างการใช้: แก้วเจียระนัยพวกนี้เปราะบางมาก ถือขึ้นเครื่องบินไปด้วยดีกว่า 2) adj. ที่หักง่าย, ที่แตกง่า
• ปรากฎในรูปร่าง    ทำให้เป็นรูปร่างขึ้น สิ่งอยู่ในตัว