ปริต- คือ

• ปะริด, ปะริดตะ-
  ว. น้อย. (ป. ปริตฺต; ส. ปรีตฺต).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปริ     ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
• ปริต     ปะริด, ปะริดตะ- ว. น้อย. ( ป. ปริตฺต; ส. ปรีตฺต).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ปรีติ    ปฺรี- น. ปีติ, ความปลาบปลื้มใจ, ความอิ่มใจ. (ส.; ป. ปีติ).
• ตัวปรับ    คนควบคุม นาฬิกามาตรฐาน เครื่องควบคุม เครื่องปรับ
• ตัวแปร    น. จำนวนจริงหรือจำนวนเชิงซ้อนที่มีค่าได้หลาย ๆ ค่าในช่วงหรือเซตที่กำหนดให้. (อ. variable).
• ต้นปรือ    แวง
• ปรสิต    ปะระสิด, ปะระสิดตะ- น. (แพทย์) สัตว์พวกพยาธิที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์; (เกษตร) ตัวเบียน เช่น กาฝาก. (อ. parasite).
• ปรสิต-    ปะระสิด, ปะระสิดตะ- น. (แพทย์) สัตว์พวกพยาธิที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์; (เกษตร) ตัวเบียน เช่น กาฝาก. (อ. parasite).
• ประกิต    (แบบ) ก. แจ้งความ, ประกาศ, แสดง. (ส.).
• ประณีต    ว. ละเอียดลออ, เรียบร้อยงดงาม, เช่น ฝีมือประณีต ทำอย่างประณีต, ที่ปรุงอย่างสุดฝีมือด้วยของดี ๆ เช่น ปรุงอาหารอันประณีต. (ส. ปฺรณีต; ป. ปณีต).
• ประวัติ    ปฺระหฺวัด, ปฺระหฺวัดติ- น. เรื่องราวว่าด้วยความเป็นไปของคน สถานที่ หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ประวัติศรีปราชญ์ ประวัติวัดมหาธาตุ. (ป. ปวตฺติ).
• ประวัติ-    ปฺระหฺวัด, ปฺระหฺวัดติ- น. เรื่องราวว่าด้วยความเป็นไปของคน สถานที่ หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ประวัติศรีปราชญ์ ประวัติวัดมหาธาตุ. (ป. ปวตฺติ).
• ประสูต    ปฺระสูด (แบบ) ก. ขวนขวาย. (ส. ปฺรสูต; ป. ปสุต).