ปสันนะ คือ

• ปะสันนะ
  (แบบ) ก. เลื่อมใส. (ป.).

• ปสันน     ปะสันนะ ( แบบ ) ก. เลื่อมใส. ( ป. ).
• สัน     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• ปสันน-    ปะสันนะ (แบบ) ก. เลื่อมใส. (ป.).
• ชันนะตุ    น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นที่ศีรษะ เกิดจากเชื้อราบนผิวหนังศีรษะก่อนแล้วลุกลามกินลึกลงไปถึงรากผม ทำให้ผมร่วง (มักเกิดแก่เด็กผู้ชาย).
• นั่นนะซิ    นั่นสิ
• นั่นนะซี    คำแสดงการเห็นพ้องด้วย.
• นินนะ    นิน- น. ที่ลุ่ม. (ป.; ส. นิมฺน).
• หนนะ    หะนะนะ น. การฆ่า, การตี, การกำจัด. (ป., ส.).
• อันนะ    น. ของกินโดยเฉพาะข้าว, มักใช้เข้าคู่กับ ปานะ เป็น อันนะปานะ แปลว่า ข้าวและน้ำ. (ป., ส.).
• อาสันนะ    ว. ใกล้, เกือบ. (ป., ส.).
• ปสันนาการ    น. อาการเลื่อมใส. (ป.).
• บุนนะบุนนัง    ก. ซ่อม, เพิ่มเติม.
• วิชานนะ    น. ความรู้, ความเข้าใจ. (ป.; ส. วิชฺาน).
• ไปก่อนนะ    ลาก่อน ไปนะ