ปะติยาน คือ
- น. กระจัง ๒ ข้างพระราชยาน.
- ปะ ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
- ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ยา น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
- ยาน ๑ น. เครื่องนำไป, พาหนะต่าง ๆ เช่น รถ เกวียน เรือ, มักใช้เข้าคู่กับคำ พาหนะ เป็น ยานพาหนะ. ( ป. , ส. ). ๒ ว.
- ปะติดปะต่อ ก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.
- ปะติดปะต่อกัน รวมกัน
- ไม่ปะติดปะต่อ โยกเยก เป็นพักๆ
- ขี้ปะติ๋ว ว. เล็กน้อย, ไม่สำคัญ.
- การปะติดปะต่อ การประสม การรวมสิ่งต่างๆ เข้าด้วยกัน การซ่อมแซม การปะด้วยหนังรองเท้า
- ภาพปะติดปะต่อ รูปภาพปะซ้อน
- อย่างปะติดปะต่อกัน อย่างต่อเนื่องกัน
- ไม่ปะติดปะต่อกัน ขาด ๆ วิ่น ๆ ดูfragmental เป็นชิ้น เป็นสะเก็ด เป็นเศษ
- ปะตาปา น. นักบวช. (ช.).
- ปะทะต่อสู้ ต่อสู้ ประจัญ ผจญ เผชิญ
- สะละปะตุ่น (โบ) น. ไหมชนิดหนึ่ง.
มือถือ