ปะทุทันที คือ

• พัดแรงเป็นพักๆ

• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• ปะทุ     ก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ; โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.
• ทุ     ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
• ทัน     ๑ ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) น. ต้นพุทรา. ( ดู พุทรา ). ๒ ว. เป็นไปตามเวลาที่กำหนด, เป็นไปพอดีกับเวลาที่กำหนด, เช่น ทันกาล ทันเวลา; ตามไปถึง
• ทันที     ว. ในขณะนั้นเอง, ทันทีทันใด หรือ ทันใดนั้น ก็ว่า.
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• นที     นะ- ( แบบ ) น. แม่น้ำ. ( ป. ).
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ปะทะปะทัง    ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
• ปะทะ    ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
• ปะทุขึ้น    มากขึ้น รุนแรงขึ้น กระทันหันและรุนแรง
• ปะทุง่าย    ระเบิดง่าย ที่ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว ขึ้น ๆ ลง ๆ บินได้ ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว ลบเลือนได้
• ปะทุน    ดู กะทุน.
• ทีปะ    ทีบ, ทีปะ (แบบ) น. เกาะ; แสงไฟ. (ป., ส.).
• น้ำไฟหรือสิ่งอื่น ๆ ที่ปะทุขึ้นอย่าง กะทันหัน    ลมแรงที่พัดขึ้นอย่างกะทันหัน อารมณ์ที่ระเบิดขึ้นอย่างกะทันหัน