ปักหัวประจาน คือ

• เสียบศีรษะประจาน
  เสียบหัวประจาน

• ปัก     ก. ตั้งฝังลง เช่น ปักเสา, เอาหัวดิ่งลง เช่น นกปักหัวลง เครื่องบินปักหัวลง; เสียบ เช่น ปักปิ่น ปักดอกไม้, ใช้เข็มร้อยด้าย ไหม
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประจาน     ก. ประกาศเปิดเผยความชั่วให้รู้ทั่วกันด้วยวิธีต่าง ๆ เช่น พูดประจาน ตัดหัวเสียบประจาน พาตระเวนประจานทั่วเมือง. ( ข. ผจาล ว่า ทำให้เข็ดหลาบ).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาน     ๑ น. ภาชนะรูปแบน ๆ สำหรับใส่สิ่งของต่าง ๆ, ลักษณนามเรียกจานที่ไม่มีอะไรบรรจุว่า ใบ หรือ ลูก เช่น จานใบหนึ่ง จาน ๒ ลูก,
• เสียบหัวประจาน    ปักหัวประจาน เสียบศีรษะประจาน
• เกี้ยวประทีป    น. ซุ้มไฟทำเป็นรูปอย่างเกี้ยว.
• ประจาก    ก. พรากไป, จากไป.
• ประจาค    ก. สละ, ให้. (ป. ปริจฺจาค; ส. ปฺรตฺยาค).
• ดาวประจำที่    ดาวฤกษ์
• ดาวประจําเมือง    ดาวพระะศุกร์ ดาวรุ่ง ประกายพรึก ดาวศุกร์ ดาวประกายพรึก ดาวพระศุกร์ ศุกร์