ปัญจมหานที คือ

• ปัญจนที

• ปัญจ     ปันจะ- ( แบบ ) ว. เบญจ. ( ป. ).
• ปัญจม     ปันจะมะ- ( แบบ ) ว. เบญจม, ที่ ๕. ( ป. ).
• จม     ก. หายลงไปหรืออยู่ใต้ผิวพื้น เช่น จมน้ำ จมดิน, โดยปริยายหมายความว่า เข้าลึก เช่น จมมีด จมเขี้ยว, หมกตัวหรือฝังตัวอยู่ เช่น จมอยู่ในห้องหนังสือ
• มหา     ๑ ว. ใหญ่, ยิ่งใหญ่, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส บางทีก็ลดรูปเป็น มห เช่น มหรรณพ มหัทธนะ มหัศจรรย์. ๒ น.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• นที     นะ- ( แบบ ) น. แม่น้ำ. ( ป. ).
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ปัญจม-    ปันจะมะ- (แบบ) ว. เบญจม, ที่ ๕. (ป.).
• ปัญจมี    ว. ที่ ๕.
• ปัญจมีดิถี    น. วัน ๕ ค่ำ.
• ปัญจนที    น. แม่น้ำ ๕ สาย คือ ๑. คงคา ๒. ยมนา ๓. อจิรวดี ๔. สรภู ๕. มหี.
• ปัญจ-    ปันจะ- (แบบ) ว. เบญจ. (ป.).
• เบญจม    เบนจะมะ- ว. ครบ ๕, ที่ ๕. (ป. ปญฺจม).
• เบญจม-    เบนจะมะ- ว. ครบ ๕, ที่ ๕. (ป. ปญฺจม).