ปัญจนที คือ

• น. แม่น้ำ ๕ สาย คือ
  ๑. คงคา
  ๒. ยมนา
  ๓. อจิรวดี
  ๔. สรภู
  ๕. มหี.

• ปัญจ     ปันจะ- ( แบบ ) ว. เบญจ. ( ป. ).
• จน     ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• นที     นะ- ( แบบ ) น. แม่น้ำ. ( ป. ).
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ปัญจมหานที    ปัญจนที
• ปัญจ-    ปันจะ- (แบบ) ว. เบญจ. (ป.).
• กาญจน    กานจะนะ- (แบบ) น. ทอง. (ส.; ป. กญฺจน).
• กาญจน-    กานจะนะ- (แบบ) น. ทอง. (ส.; ป. กญฺจน).
• กาญจน์    กนก กาญจนา ทอง นพคุณ มาศ สุวรรณ
• พัญจน์    พัน น. การล่อลวง. (ป. วญฺจน).
• มุญจนะ    มุนจะนะ น. การแก้, การเปลื้อง, การปลด, การปล่อย, การสละ. (ป. มุญฺจน).
• วัญจนะ    วันจะนะ (แบบ) น. การหลอกลวง, การปลอม, การคดโกง; เครื่องลวง, เครื่องหลอก, ของไม่จริง. (ป., ส.).
• สิญจน์    สินจะ-, สิน ก. รดน้ำ; รดน้ำมนต์, สรงมุรธาภิเษก. (ป., ส.).
• ปัญจก    ปันจก, -จะกะ (แบบ) น. เบญจก, หมวด ๕. (ป.).