ปากจั่น คือ
- น. ประตูน้ำอย่างโบราณที่ใช้ไม้ซุงขวาง.
- ปา ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
- ปาก น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
- จั่น ๑ น. ช่อดอกหมากหรือช่อดอกมะพร้าวเมื่อยังอ่อนอยู่. ๒ น. เครื่องดักสัตว์ทั้งในน้ำและบนบก มีรูปคล้ายกรง มีหลายชนิด;
- ปากจัด ว. ชอบพูดจาหรือโต้เถียงด้วยถ้อยคำแข็งกร้าวไม่สุภาพ, ด่าเก่ง, ชอบพูดจาหยาบคาย.
- ปากจู๋ น. ปากที่ห่อยื่นออกมา.
- ปากจอบ น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Isopachys gyldenstolpei ในวงศ์ Scincidae ตัวกลมเป็นมัน สีน้ำตาลเหลืองลายดำ หางสั้น ปลายตัด อาศัยตามดินร่วนหรือดินปนทราย, จิ้งเหลนด้วง ก็เรียก.
- ปากจิ้งจก ๑ น. ชื่อคีมชนิดหนึ่ง ปากแหลมคล้ายปากจิ้งจก ใช้คีบของเล็ก ๆ ที่อยู่ในที่แคบ ๆ เรียกว่า คีมปากจิ้งจก. ๒ น. ชื่องูชนิด Ahaetulla prasina ในวงศ์ Colubridae หัวและตัวเรียวยาว ส่วนมากตัวสีเขียวปลายหางสีน
- คนปากจัด คนพูดมากเกินไป
- คีมปากจิ้งจก ปากจิ้งจก
- งูปากจิ้งจก ปากจิ้งจก
- จีบปากจีบคอ ก. พูดอย่างดัดจริต, พูดเชิงประจบประแจง.
- ปากจะขาบ ดู ปากตะขาบ.
- ปากคัน ว. อาการที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูด ชอบฟ้อง, ปากตำแย หรือ ปากบอน ก็ว่า.
- ปากพ่น จมูกคน จะงอยปากนก นอแรด ปากคน ปากพวย ปากหมู ส่วนที่ยื่นออกของหัวสัตว์ ส่วนที่เป็นจมูกและปากของสัตว์ หัวเรือ
- จากจุดนั้น จากตรงนั้น จากเรื่องนั้น
มือถือ