ปากพ่น คือ

• จมูกคน
  จะงอยปากนก
  นอแรด
  ปากคน
  ปากพวย
  ปากหมู
  ส่วนที่ยื่นออกของหัวสัตว์
  ส่วนที่เป็นจมูกและปากของสัตว์
  หัวเรือ

• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• พ่น     ก. ห่อปากเป่าให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในปากออกมาเป็นฝอยเป็นต้น, อาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พ่นไฟ พ่นสี, ( ปาก ) พูดมาก เช่น รีบ ๆ เข้าเถอะ
• ปากพูด    มุขบาฐ มุขปาฐะ
• ปากพล่อย    ก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.
• ปากพวย    จมูกคน จะงอยปากนก นอแรด ปากคน ปากพ่น ปากหมู ส่วนที่ยื่นออกของหัวสัตว์ ส่วนที่เป็นจมูกและปากของสัตว์ หัวเรือ
• คนปากพล่อย    คนปากสว่าง คนปากโป้ง คนปากเปราะ
• นักพากย์    นักแปลงเสียง
• ปากคัน    ว. อาการที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูด ชอบฟ้อง, ปากตำแย หรือ ปากบอน ก็ว่า.
• ปากจั่น    น. ประตูน้ำอย่างโบราณที่ใช้ไม้ซุงขวาง.
• นักพยากรณ์    หมอดู โหร
• ปากานินี    นิกโกโล ปากานินี
• ตีฝีปากกัน    ถกเถียง ประคารม ปะทะคารม โต้คารม โต้เถียง
• น้ำท่วมปาก    (สำ) ก. พูดไม่ออกเพราะเกรงจะมีภัยแก่ตนหรือผู้อื่น.
• ปากกาลูกลื่น    น. ปากกาที่ใช้ไส้บรรจุหมึกสำเร็จรูป ปลายไส้มักทำด้วยโลหะกลมเล็ก ๆ, ปากกาหมึกแห้ง ก็เรียก.