ปารมี คือ

• ปาระ-
  (แบบ) น. บารมี. (ป.).

• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาร     ปาระ- น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. ( ป. , ส. ).
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• การมีปาฏิหาริย์    ความอัศจรรย์
• การมีปากเสียง    การทะเลาะกัน
• ปาร-    ปาระ- น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. (ป., ส.).
• ปาณิธรรม    น. พิธีแต่งงาน. (ส. ปาณิธรฺม).
• การมีปากเสียงกันเล็กน้อย    การจิบเครื่องดื่ม การทะเลาะกันเล็กน้อย การทะเลาะวิวาท ทะเลาะ อารมณ์เล็กน้อย เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว โต้เถียง
• การมีเพศสัมพันธ์ทางปาก    โอษฐกาม ออรัลเซ็กส์ การทำรักด้วยปาก
• การปา    การขว้าง การโยน การเขวี้ยง
• ปารคู    น. ผู้ถึงฝั่ง คือผู้เรียนวิชาจบ ได้แก่ พราหมณ์ผู้เรียนจบไตรเพท หรือพระขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์. (ป.).
• ปารษณี    ปาดสะนี (แบบ) น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณิ; ป. ปาสณิ, ปณฺหิ).
• ปาริฉัตร    น. ต้นไม้สวรรค์ในสวนพระอินทร์, ต้นทองหลาง. (ป. ปาริจฺฉตฺต, ปาริชาต; ส. ปาริชาต).
• ปาริชาต    น. ต้นไม้สวรรค์ในสวนพระอินทร์, ต้นทองหลาง. (ป. ปาริจฺฉตฺต, ปาริชาต; ส. ปาริชาต).

• ทัศนียภาพ วัดป่าขันติปารมีสาขา ๔
• พ .ศ . ๒๓๗๕ ครูบาอาจารย์หลายท่าน โดยมีครูบาป๋า ปารมี วัดสะปุ๋งหลวง เป็นประธาน พร้อมด้วยทายก ทายิกา ได้ก่อสร้างวิหารหลังใหญ่ค่อมมณฑปไว้อีกชั้นหนึ่ง