ปาร- คือ

• ปาระ-
  น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. (ป., ส.).

• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาร     ปาระ- น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. ( ป. , ส. ).
• การปา    การขว้าง การโยน การเขวี้ยง
• ปารคู    น. ผู้ถึงฝั่ง คือผู้เรียนวิชาจบ ได้แก่ พราหมณ์ผู้เรียนจบไตรเพท หรือพระขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์. (ป.).
• ปารมี    ปาระ- (แบบ) น. บารมี. (ป.).
• ปารษณี    ปาดสะนี (แบบ) น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณิ; ป. ปาสณิ, ปณฺหิ).
• ปาริฉัตร    น. ต้นไม้สวรรค์ในสวนพระอินทร์, ต้นทองหลาง. (ป. ปาริจฺฉตฺต, ปาริชาต; ส. ปาริชาต).
• ปาริชาต    น. ต้นไม้สวรรค์ในสวนพระอินทร์, ต้นทองหลาง. (ป. ปาริจฺฉตฺต, ปาริชาต; ส. ปาริชาต).
• ปารีส    n. ชื่อเมืองหลวงของฝรั่งเศส ชื่อพ้อง: กรุงปารีส ตัวอย่างการใช้: พิพิธภัณฑ์ดนตรีที่กรุงปารีสถือได้ว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ดนตรีที่ใหญ่มากแหล่งหนึ่งของโลก clf.: เมือง
• ปารุปนะ    -รุปะนะ น. ผ้าห่ม. (ป.).
• ปาร์ก    สวนสาธารณะ
• ปาร์ชิสิ    เกมปาร์ชิสิ
• ปาร์ชีสิ    เกมปาร์ชีสิ
• ปาร์ตี้    งานเลี้ยง งานปาร์ตี้ งานกินเลี้ยง งานเลี้ยงฉลอง
• ปาร์เกต์    น. แผ่นไม้เล็ก ๆ ที่ใช้ปูพื้นห้องสลับกันเป็นลายต่าง ๆ. (ฝ. parquet).