ปึงปัง คือ

• ว. เสียงดังเอ็ดอึง.

• ปึง     ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• ปัง     ๑ น. อาหารชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งผสมเชื้อ เรียกว่า ขนมปัง. (โปรตุเกส pâo, เทียบ ฝรั่งเศส ว่า pain). ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้น; โดยปริยายหมายความว่า
• ปิดดังปัง    กระแทกปิด ปิดอย่างแรง กระแทก ขว้าง ปิดเสียงดัง
• ปิงปอง    น. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง ผู้เล่นใช้ไม้แบนตีลูกกลม ๆ ซึ่งทำด้วยเซลลูลอยด์ข้ามตาข่ายที่ขึงอยู่บนโต๊ะสี่เหลี่ยมโต้กันไปมาทำนองเทนนิส, เรียกลูกกลม ๆ ซึ่งทำด้วยเซลลูลอยด์ที่ใช้เล่นปิงปองว่า ลูกปิงปอง. (อ. pi
• ป้องปัด    v. เอามือกันและปัดสิ่งที่เข้ามาพัลวันกับตัวให้พ้นออกไป , ชื่อพ้อง: ปัดป้อง, ปัด ตัวอย่างการใช้: นกกระจอกสะบัดปีกเข้าป้องปัดการทำร้ายของศัตรูอย่างไม่คิดชีวิต
• ป้องปิด    ปิดป้อง
• ป้างป่า    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Chlorophytum orchidastrum Lindl. ในวงศ์ Anthericaceae โคนต้นเมื่อลอกเอาใบออกจะเห็นด้านในมีเนื้อสีขาว ๆ กินได้.
• ป.ป.ง.    สํานักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน
• ปั๋ง    ๑ ว. มาก, มักใช้แก่แข็งหรือแน่น ว่า แข็งปั๋ง ท้องแน่นปั๋ง. ๒ (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นปลัง. (ดู ปลัง).
• ปิ้ง    ก. ทำให้สุกด้วยการวางไว้เหนือไฟ มักใช้แก่ของแห้ง โดยปรกติใช้เวลาน้อยกว่าย่าง เช่น ปิ้งข้าวเกรียบ ปิ้งเนื้อเค็ม ปิ้งปลาแห้ง. ว. ที่ทำให้สุกด้วยวิธีเช่นนั้น เช่น ข้าวเหนียวปิ้ง กล้วยปิ้ง หมูปิ้ง.
• ปิ๊ง    v. พบสิ่งประทับใจเข้าแล้ว , ชื่อพ้อง: ต้องใจ, ถูกใจ ตัวอย่างการใช้: หนุ่มสาวคู่นี้ปิ๊งกันตั้งแต่แรกเห็น
• ปึ่ง    ๑ ว. ทำท่าไว้ยศไม่อยากพูดจาด้วย; ทำทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ, ปึ่งชา ก็ว่า. ๒ ดู บึ่ง ๑.
• ปึ๋ง    ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• ป่ง    น. พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีป่ง เรียกว่า ป่าป่ง ดินป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีป่ง, เรียกลักษณะที่นั่งห้างคอยยิงสัตว์ที่มากินดินป่งว่า นั่งป่ง; (ถิ่น-พาย
• ช่างปั้นรูป    ช่างหล่อรูป ช่างแกะสลัก

• เราได้ยินเสียงปึงปังข้างบน แต่ก็คิดว่าเป็นพวกมัน
• อะไรกันเนี่ย ทำไมเขาโกรธแล้วเดินปึงปังออกไป
• เทวดาก็วางท่า กระแทกปึงปังกับประตูไข่มุก
• เห็นแฟนลูกหน้าบึ้งปึงปังออกไป
• เสียงลมโหยหวน ประตูปิดปึงปัง
• ทำไมมีเสียงปึงปังทั้งคืน ?
• ฉันไม่ได้ยินเสียงปึงปัง