ผกผวน คือ

• กลับ
  ทวน
  ผวน
  หวน
  หวนกลับ

• ผก     ก. หกกลับ, ปก; ( ถิ่น-พายัพ ) แอบ, ซ่อน, ดัก.
• ผวน     ผฺวน ก. หวน, กลับ, เช่น ผวนคำ, เรียกคำที่พูดทวนกลับเช่นนั้น เช่น ตกที่อิฐ ผวนเป็น ติดที่อก ว่า คำผวน.
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• ผกผงก    ก. ผงกหัวขึ้นเหลียวดู.
• ผกผัน    ก. หกหัน, ผันกลับ.
• ผกผิน    คว่ํา ผก
• จุดผกผัน    จุดบอกการเปลี่ยนแปลง ปัจจัยที่บอกการเปลี่ยนแปลง
• คำผวน    น. คำที่พูดทวนกลับได้ เช่น ตกที่อิฐ ผวนเป็น ติดที่อก.
• ผันผวน    ก. กลับไปกลับมา, ปั่นป่วน.
• ความผกผัน    ความผันผวน ความแปรผัน
• ฟังก์ชันผกผัน    ฟังก์ชันอินเวิร์ส
• แปรผันแบบผกผัน    (คณิต) ก. ลักษณะที่จำนวนที่ ๑ เพิ่มขึ้นจากเดิมกี่เท่าก็ตาม เป็นเหตุให้จำนวนที่ ๒ ลดลงจากเดิมโดยสัดส่วนเท่า ๆ กัน หรือเมื่อจำนวนที่ ๑ ลดลงจากเดิมกี่เท่าก็ตาม เป็นเหตุให้จำนวนที่ ๒ เพิ่มขึ้นจากเดิมโดย
• ความผันผวน    ความผกผัน ความแปรผัน การผันแปร ความปั่นป่วน ความผันแปร ความเปลี่ยนแปลง
• ซึ่งไม่ผันผวน    ซึ่งไม่เปลี่ยนแปลง
• ที่มีอารมณ์ผันผวน    ที่มีอารมณ์ไม่แน่นอน ป่วยทางใจ อารมณ์แปรปรวน