ผองโย่ง คือ

• ผอมสูง
  ยาวเหยียด
  ยาวเล็ก
  สูงโงนเงน

• ผอง     ว. ทั้งปวง, ทั้งหมด.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• โย     ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
• โย่ง     ว. ลักษณะที่สูงกว่าปรกติ เมื่อเคลื่อนไหวดูประหนึ่งว่าโยกเยกไปมา เช่น สูงโย่ง.
• โป้งโย้ง    ว. โป้งโล้ง.
• กลองโยน    ดู ทะแยกลองโยน.
• ผอมสูง    สูงยาว สูงชะลูด ผองโย่ง ยาวเหยียด ยาวเล็ก สูงโงนเงน
• โยงโย่    ก. ยงโย่.
• ทั้งผอง    ว. หมดด้วยกัน.
• ทะแยกลองโยน    น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ซึ่งใช้ทำนองเพลงทะแยมาบรรเลงอย่างเพลงเรื่อง และต้องตีกลองหน้าทับกลองโยนเลียนวิธีการตีกลองชนะในกระบวนแห่ในการเสด็จพระราชดำเนินโดยกระบวนพยุหยาตราสถลมารค ปี่ชวามักเป่าเพลงทะแยกลองโย
• ร้องโยนยาว    ก. ออกเสียงร้องบอกลาก ๆ ช้า ๆ และยาวอย่างพวกฝีพายเรือพระที่นั่งบอกจังหวะ.
• ผอมแห้ง    ว. ผอมมากจนแทบไม่มีเรี่ยวแรง.
• ผู้ที่สนับสนุนการปกครองโยยคนชั้นสูง    สมาชิกของชนชั้นสูง
• ผอ.    ผู้อํานวยการ
• ยงโย่    ก. กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก.