ยงโย่ คือ

• ก. กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก.

• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• โย     ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
• โยงโย่    ก. ยงโย่.
• ยงโย่ยงหยก    ก. กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง.
• โยง    ๑ ก. ผูกให้ติดกันเพื่อลากหรือจูงไป เช่น โยงเรือ, เกี่ยวเนื่อง เช่น ให้การโยงไปถึงอีกคนหนึ่ง. ว. เรียกอาการที่มัดมือ ๒ ข้างแขวนขึ้นไปให้เท้าพ้นพื้นหรือเรี่ย ๆ พื้นว่า มัดมือโยง, เรียกอาการที่อยู่ประจ
• สังโยค    น. การประกอบกัน, การอยู่ร่วมกัน, การผูกรัด; (ไว) ตัวพยัญชนะ ๒ ตัวที่เรียงกัน ตัวหน้าเป็นตัวสะกด ตัวหลังเป็นตัวตาม พยัญชนะที่เป็นตัวสะกด เรียกว่า พยัญชนะสังโยค เช่น มนุสฺส สตฺต พุทฺธ รฏฺ. (ป. สํโยค,
• โป้งโย้ง    ว. โป้งโล้ง.
• ลูกดิ่งโยโย่    โยโย่ ลูกดิ่ง
• ผองโย่ง    ผอมสูง ยาวเหยียด ยาวเล็ก สูงโงนเงน
• สังโยชน์    น. เครื่องพัวพัน, เครื่องผูกรัด, หมายเอากิเลสที่ผูกคนไว้กับวัฏสงสาร มี ๑๐ อย่าง มีสักกายทิฐิเป็นต้น พระอริยบุคคลเมื่อละสังโยชน์เป็นลำดับจนหมดก็เป็นพระอรหันต์. (ป. สํโยชน, สญฺโชน; ส. สํโยชน).
• ระโยง    น. สายโยงเสากระโดงเรือ.
• อยู่โยง    ก. อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว.
• เรือโยง    น. เรือสำหรับลากจูงเรืออื่น.
• โยงกับ    ต่อกับ เชื่อมกับ
• โยงขึ้น    รั้งขึ้น โจง

• กบที่ดูยงโย่ยงหยกมักจะกระโดดได้ไกล