ผัสส- คือ

• น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ, การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).

• ผัสส     น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ, การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น
• ผัสสะ    น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ, การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).
• ผัสสาหาร    น. อาหารคือผัสสะ หมายเอาการประจวบกันแห่งอายตนะภายใน อายตนะภายนอก และวิญญาณ เป็นปัจจัยแห่งเจตสิกอันจะพึงเกิดโดยวิถีมีเวทนาเป็นต้น เป็นประการหนึ่งในอาหารทั้ง ๔ (อีก ๓ อย่าง คือ กวลิงการาหาร อาหารคือคำ
• ผู้อาวุโสสูงสุด    ผู้เฒ่าที่นับถือ
• มัสสุ    น. หนวด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระมัสสุ. (ป.).
• สสช.    สํานักงานสถิติแห่งชาติ
• สสุระ    สะ- น. พ่อตา, พ่อผัว. (ป.; ส. ศฺวศุร).
• สสุรี    สะ-, สัดสุ- น. แม่ยาย, แม่ผัว. (ป.; ส. ศฺวศฺรู).
• สัสสุ    สัด- น. แม่ยาย, แม่ผัว. (ป.; ส. ศฺวศฺรู).
• สัสสู    สัด- น. แม่ยาย, แม่ผัว. (ป.; ส. ศฺวศฺรู).
• อัสสุ    น. น้ำตา. (ป.).
• ฮัสส์    ฮัส เจน ฮัส จอห์น ฮัสส์
• รัสสสระ    รัสสระ รัสสะ
• ดร.ซูสส์    ธีโอดอร์ ซูสส์ จีเซล
• ตรัสสา    ตฺรัดสา น. คำยกย่องเรียกเจ้านายฝ่ายในชั้นเจ้าฟ้า. (พระราชวิจารณ์).