รัสสสระ คือ

• รัสสระ
  รัสสะ

• รัส     รัดสะ- ว. สั้น. ( ป. ).
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สระ     ๑ สะ น. แอ่งน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. ( ป. สร; ส. สรสฺ). ๒ สะหฺระ น.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• รัสสระ    รัดสะสะหฺระ น. สระที่มีเสียงสั้น ในภาษาบาลีได้แก่ อ อิ อุ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อ อิ อุ ฤ ฦ, ในภาษาไทยได้แก่ อ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฦ อำ ใอ ไอ เอา. (ป.).
• ประภัสสร    ปฺระพัดสอน น. เลื่อม ๆ พราย ๆ, มีแสงพราว ๆ เหมือนแสงพระอาทิตย์แรกขึ้น; ผ่องใส, บริสุทธิ์ เช่น จิตประภัสสร, เขียนเป็น ประภัสร์ ก็มี เช่น ธรรมรสเรืองรองผ่องประภัสร์ เป็นมิ่งฉัตรสุขสันต์นิรันดร. (ชีวิต
• สัมผัสสระ    น. สัมผัสที่มีเสียงสระหรือเสียงสระกับตัวสะกดในมาตราเดียวกัน เช่น fig0124.jpg (อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ). (เพลงยาวถวายโอวาท), fig0125.jpg (คนใจจืดชืดชื้อเหมือนชื่อบาง ควรตีห่างเหินกันจนวันตาย).
• สสุรี    สะ-, สัดสุ- น. แม่ยาย, แม่ผัว. (ป.; ส. ศฺวศฺรู).
• สสุระ    สะ- น. พ่อตา, พ่อผัว. (ป.; ส. ศฺวศุร).
• ภัสสร    พัดสอน น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป.).
• รัสสะ    รัดสะ- ว. สั้น. (ป.).
• เสสรวง    -สวง ก. บน, บูชา, เซ่น, สรวงเส ก็ใช้.
• เสสรวล    -สวน ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, สรวลเสหรือ สรวลเสเฮฮา ก็ว่า. -สวน ก. หัวเราะเล่น.
• พระมัสสุ    มัสสุ หนวด
• พระอัสสุ    น้ำตา หยดน้ำตา หยาดน้ำตา น้ำพระเนตร