ผุกร่อน คือ

• v.
  สึกหรอร่วนยุ่ยไปเองไปทีละน้อยเพราะหมดสภาพเดิม
  , ชื่อพ้อง: ผุพัง, กร่อน
  ตัวอย่างการใช้: กำแพงของวัดผุกร่อนไปตามอายุขัย ซึ่งเหลือไว้แต่ซากที่พอให้รู้ว่าเป็นแนวกำแพง

• ผุ     ก. กร่อนอย่างฟันผุ, ร่วนหรือยุ่ย เช่น กระดูกผุ ไม้ผุ.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กร่อน     ก. หมดไปสิ้นไปทีละน้อย, ร่อยหรอ, สึกหรอ.
• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อน     ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ผักรู้นอน    (ราชา) น. ผักกระเฉด.
• ผู้โอนกรรมสิทธิ์    ผู้ขนส่ง ผู้นำไปบอก ผู้รับส่ง ผู้แสดงออก ยานพาหนะที่มีตีนตะขาบ
• ผ่อน    ก. ทำให้หย่อนหรือคลายความตึง เช่น ผ่อนสายป่านว่าว ผ่อนหนี้ ผ่อนอารมณ์.
• อนุกร    อะนุกอน น. ผู้ช่วย. ว. เอาอย่าง, ทำตาม. (ส.).
• ผู้รับใช้นักรบสมัยก่อน    คหบดีบ้านนอก ผู้ดีบ้านนอก ผู้เอาอกเอาใจสตรี เจ้าหน้าที่รักษาความสงบ
• ผู้สอนวิชาทางศิลปกรรม    ผู้สอนวิชากีฬา ผู้แสดงความเลื่อมใส ศาสตราจารย์ อาจารย์ในมหาวิทยาลัย หรือวิทยาลัย
• ครูผู้สอน    ครู คุณครู อาจารย์ ผู้สอน
• ผัดผ่อน    ก. ผัดพอให้ทุเลาหรือหย่อนคลายลง.
• ผันผ่อน    ก. ลดหย่อนตาม, ลดหย่อนให้.

• มันจะเปลี่ยนไป เหี่ยวเฉา เบื่อหน่าย ผุกร่อน พังทลาย
• คุณสมบัติป้องกันการผุกร่อนทนต่อกรดด่างและน้ำมัน
• แข็งแรง ทนทาน ปลอดสนิม ไม่ผุกร่อน ไม่แตกหักง่าย
• ป้องกันการผุกร่อนระหว่างวัสดุที่ไม่เหมือนกัน
• ทนต่อการผุกร่อนเนื่องจากอุณหภูมิและความชื้น
• แผ่นผนัง ตกแต่งที่กำหนดเองหรือเพียงผุกร่อนแผ่นเหล็ก
• แผ่นเหล็กเคลือบรองรับแรงดึงสูงและทนทานต่อการผุกร่อน
• ต่อให้ศรัทธาที่แรงกล้าที่สุด ก็ผุกร่อนได้ไปตามกาลเวลา
• ฝาครอบไม่มีการชำรุด ผุกร่อน มีน็อตยึดฝาครอบอย่างมั่นคง
• ความสามารถในการป้องกันการผุกร่อนที่ดีชนิดของสารเคลือบ