ผูกระฆัง คือ

• ผูกกระดิ่ง

• ผูก     ก. เอาเชือกเป็นต้นสอดคล้องกันให้เกิดเป็นเงื่อน เพื่อทำให้มั่นหรือติดต่อกันในตัวหรือกับสิ่งอื่น เช่น ผูกเชือก ผูกลวด ผูกโบ,
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระฆัง     น. เครื่องใช้ตีให้เกิดเสียงเป็นอาณัติสัญญาณ หล่อด้วยทองเหลืองเป็นต้น รูปคล้ายลูกฟักตัด มีหูติดอยู่ตอนบน.
• ตีระฆัง    ย่ําระฆัง เคาะระฆัง จัดเก็บภาษีหรือค่าธรรมเนียม ส่งเสียงดังต่อเนื่อง
• คนตีระฆัง    คนยาก คนหิ้วกระเป๋าและรับใช้ธุระอื่น ๆ ในโรงแรมหรือคลับ พนักงานรับใช้ในโรงแรม
• คอระฆัง    น. ส่วนพระเจดีย์ตรงคอด ต่อองค์พระเจดีย์ (ที่เรียกระฆัง) กับบัลลังก์.
• ย่ําระฆัง    ตีระฆัง เคาะระฆัง
• รูประฆัง    รูปกรวย รูปกระดิ่ง
• หอระฆัง    n. หอสูงสำหรับแขวนระฆัง ตัวอย่างการใช้: หอระฆังหลังเก่าดูทรุดโทรมเต็มที clf.: หลัง
• การตีระฆัง    เสียงระฆัง ที่ดินลักษณะคลื่น ที่สูงเนินน้ำแข็ง ปุ่มเล็ก ๆ เนิน เนินกลม เนินเขากลมเล็ก ๆ เนินเขาเล็ก ๆ โคก
• ทรงระฆัง    ของที่มีลักษณะคล้ายระฆัง ทรงกระดิ่ง
• เคาะระฆัง    ตีระฆัง ย่ําระฆัง จัดเก็บภาษีหรือค่าธรรมเนียม ส่งเสียงดังต่อเนื่อง สั่นกระดิ่ง
• เสียงระฆัง    การตีระฆัง ฆ้อง ระฆัง