ผู้ขับขี่แคร่เลื่อน คือ

• ผู้นำแคร่เลื่อน
  ม้าหรือสัตว์อื่นที่ลากแคร่เลื่อน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้ขับ     ข้อความเพิ่มเติม ผู้ขี่ สัตว์ที่ใช้ขี่ ส่วนที่ปรับปรุง ผู้นําทาง
• ผู้ขับขี่     ( กฎ ) น. ผู้ขับรถ ผู้ประจำเครื่องอุปกรณ์การขนส่งตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่ง ผู้ลากเข็นยานพาหนะ.
• ขับ     ๑ ก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น
• ขับขี่     ว. ( ปาก ) เรียกใบอนุญาตให้ขับรถได้ว่า ใบขับขี่, ( กฎ ) ใช้ว่า ใบอนุญาตขับขี่. ก. สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้.
• ขับขี่แคร่เลื่อน     เดินทางโดยแคร่เลื่อน
• ขี่     ก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แคร่     ๑ pic023.jpg ( แคร่คานหาม ) แคฺร่ น. ที่สำหรับนั่งหรือนอนโดยมากมีรูปสี่เหลี่ยม มักทำด้วยฟากหรือไม้ไผ่ซี่ ๆ ถักติดกันเป็นต้น ไม่มีขา
• เลื่อน     น. ยานชนิดหนึ่งไม่มีล้อ ใช้ลากไปตามท้องนาและหมู่บ้าน สำหรับบรรทุกฟ่อนข้าวเป็นต้น, บางถิ่นเรียกว่า กะเลิด, ยานชนิดหนึ่งใช้แถบขั้วโลก ไม่มีล้อ
• ลื่อ     น. ลูกของเหลน.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ผู้นำแคร่เลื่อน    ผู้ขับขี่แคร่เลื่อน ม้าหรือสัตว์อื่นที่ลากแคร่เลื่อน
• นั่งแคร่เลื่อน    ขับขี่บนพาหนะดังกล่าว นั่งแคร่เลื่อนหิมะ เดินทางโดยเฉพาะพาหนะดังกล่าว