ผู้ปฏิเสธ คือ

• ผู้ไม่ยอมรับ

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ปฏิ     คำอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นำหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ( ป. ; ส. ปฺรติ).
• ปฏิเสธ     ก. ไม่รับ, ไม่ยอมรับ, เช่น ปฏิเสธการเชิญ, ไม่ยอมรับข้อเท็จจริง เช่น ปฏิเสธข้อกล่าวหา; ( ไว ) แสดงความหมายตรงกันข้ามกับยืนยัน รับ หรือ ยอมรับ. ( ป.
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• สธ     กระทรวงสาธารณสุข
• คําปฏิเสธ    การปฏิเสธ ความไม่เห็นด้วย
• ปฏิเสธข่าว    ก. แสดงยืนยันว่าไม่เป็นไปตามนั้น.
• การปฏิเสธ    การไม่ยอมรับ ความไม่ชอบ การยกเลิก การบอกปัด คําปฏิเสธ ความไม่เห็นด้วย การคัดค้าน การออกเสียงปฏิเสธ การไม่ยินยอมตาม การหักล้าง ไม่ การเพิกถอน การล้มลง
• ซึ่งปฏิเสธได้    ซึ่งบอกปัดได้
• ปฏิเสธชำระ    ประกาศยืนยัน เสนอแย้ง
• ปฏิเสธไม่ได้    หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่อาจโต้แย้งได้ โต้แย้งไม่ได้
• สิ่งที่ถูกปฏิเสธ    สิ่งที่ถูกละทิ้ง
• โดยปฏิเสธ    ในทางลบ
• การปฏิเสธคําเชิญ    การบอกปัดอย่างนุ่มนวล การปฏิเสธอย่างสุภาพ
• การปฏิเสธตัวเอง    การไม่สนใจตัวเอง

• ดังนั้นเจ้าอย่าได้ปฏิบัติตามบรรดาผู้ปฏิเสธเลย
• ดังนั้นความหายนะในวันนั้นจงประสบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธ
• และผู้ชายเป็นผู้ปฏิเสธการฆ่าล้าง เผ่าพันธุ์
• จงกล่าวเถิด มุฮัมมัดว่า โอ้บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาเอ๋ย
• แก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา มิใช่เป็นเรื่องง่าย
• ความหายนะในวันนั้น จงประสบแด่บรรดาผู้ปฏิเสธ
• ความหายนะในวันนั้นจงประสบแด่บรรดาผู้ปฏิเสธ
• บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาหวังกันว่า หากพวกเขาได้เป็นมุสลิม
• ผู้ปฏิเสธอำนาจของโบสถ์คาทอลิคอันแท้จริง
• ดังนั้น ความหายนะคือไฟนรกจงประสบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา