ผู้พูดไม่ชัด คือ

• ผู้พูดพึมพํา

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้พูด     n. ผู้เปล่งเสียงออกมาเป็นถ้อยคำ คำตรงข้าม: ผู้ฟัง ตัวอย่างการใช้: ในการสื่อสารนั้นผู้พูดและผู้ฟังต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• พูดไม่ชัด     พูดพึมพํา พูดอู้อี้ พูดอ้อแอ้ พูดไม่เป็นภาษา พูดจ้อ
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่ชัด     1) adv. ออกเสียงไม่ตรงตามเสียงนั้นเพราะเพี้ยนไป , ชื่อพ้อง: ไม่ชัดเจน ตัวอย่างการใช้:
• ชัด     ว. ประจักษ์แจ้ง, แจ่มแจ้ง, เช่น เห็นชัด ปรากฏชัด; ไม่ผิดเพี้ยน, ไม่แปร่ง, เช่น พูดชัด.
• พูดไม่หยุด    พูดไปเรื่อยๆ พูดพล่าม พูดเจื้อยแจ้ว พูดไร้สาระ พูดพร่ํา พูดไม่รู้เรื่อง พูดเรื่อยเปื่อย พร่ําพูด พูดมาก พูดฆ่าเวลา
• พูดไม่ค่อยชัด    พูดอ้อแอ้ ออกเสียงไม่ชัด
• การพูดไม่ชัด    การออกเสียงไม่ชัด การพูดพึมพํา คําพูดอู้อี้
• คนพูดไม่ชัด    คนช่างพูด
• พูดไม่ได้    wordlessly adv ติดต่อกันด้วยวิธีอื่นที่ไม่ใช่การพูดหรือถ้อยคำ พูดไม่ออก ใบ้ ไม่พูด ไม่ริปาก ไม่ออกเสียง ไม่แก้ตัว พิการ
• การพูดไม่ชัด adj    การพูดพล่าม การพูดไม่เป็นสาระ
• ไม่พูดไม่จา    เงียบ เงียบขรึม ขรึม เงียบเฉย มีอารมณ์บูดบึ้ง มืดสลัว เคือง บึ้งตึง บูดบึ้ง นิ่ง