ผู้พเนจร คือ
"ผู้พเนจร" การใช้"ผู้พเนจร" อังกฤษ"ผู้พเนจร" จีน
- ผู้ น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- พเนจร น. ผู้เที่ยวป่า, พรานป่า; โดยปริยายหมายความว่า ร่อนเร่ไป, เที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย. ( ป. , ส. วเนจร).
- จร ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
- การพเนจร การเดินทางไปอย่างไร้จุดหมาย การระเหระร่อน การเร่ร่อน การไร้ที่อยู่อาศัย
- คนพเนจร n. คนที่ร่อนเร่หรือเที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย , ชื่อพ้อง: คนร่อนเร่พเนจร ตัวอย่างการใช้: เขาทำตัวราวกับเป็นคนพเนจรค่ำไหนนอนนั่น
- ชายพเนจร การวิ่งเหยาะ ๆ ของม้า vt. ผู้ที่ปากหวานแต่ก้นเปรี้ยว
- ซึ่งพเนจร ซึ่งท่องเที่ยวไปอย่างไม่มีจุดหมายแน่นอน ที่เดินทางไปอย่างไร้จุดหมาย
- เด็กพเนจร ผู้ถลุง ผู้ทำให้สิ้นเปลือง ผู้ทำให้สูญเสียโดยเปล่าประโยชน์ ผู้ที่ไม่เอาถ่าย ผู้สิ้นเปลือง ผู้ใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง
- คนร่อนเร่พเนจร คนพเนจร
- ซัดเซพเนจร v. ร่อนเร่ไป, เที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย , ชื่อพ้อง: ร่อนเร่พเนจร ตัวอย่างการใช้: ยายคนนี้ซัดเซพเนจรมาอาศัยอยู่กับแม่ชีที่วัดหลายปีมาแล้ว
- ซึ่งร่อนเร่พเนจร ซึ่งอพยพ ซึ่งโยกย้ายถิ่น
- พเนจรไปทั่ว ร่อนเร่ ที่ท่องเที่ยวไปทั่ว
- ร่อนเร่พเนจร ซัดเซพเนจร พเนจร ร่อนเร่ เร่ร่อน เร่ร่าย
- คเนจร คะเนจอน ก. เที่ยวซัดเซไป. น. เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปในท่าเดิน. (ลัทธิ). (ส. คคเนจร ว่า ผู้ไปในท้องฟ้า).
- วเนจร วะเนจอน น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).
ประโยค
- น่าจะมีอันดับเหนือห้าผู้พเนจรของพรรคเรานะ
- เหมือนกับที่เผ่าผู้พเนจรแห่งลมจักได้รับ
- ความทรมาน และความตาย เหมือนกับที่เผ่าผู้พเนจรแห่งลมจักได้รับ .
- ผู้พเนจรหลวงจีนถุงผ้า ฉายา บอกไม่ได้
- จดหมายเปิดผนึกสำหรับผู้พเนจรทุกคน
- อาตมาเป็นชาวหมู่บ้านดิน แต่ อาตมาเยี่ยมที่ ซากวิหารของผู้พเนจรแห่งลม
- สี่ผู้พเนจรและห้ากองธง
- เรียนท่านผู้พเนจร