ผู้รื่นเริง คือ

• ผู้เฉลิมฉลอง

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• รื่น     ว. ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.
• รื่นเริง     ก. สนุกสนานเบิกบานใจ, เพลิน, เช่น ทุกคนรื่นเริงในวันปีใหม่ โทรทัศน์บางรายการทำให้ผู้ดูรื่นเริง.
• เริง     ว. ระเริง, ร่าเริง.
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• รื้นเริง    ครึกครื้น สนุก สนุกสนาน เบิกบาน
• ผู้ร่อนเร่    ผู้ท่อง เที่ยวไปมา
• ไม่รื่นเริง    ไม่แจ่มใส หม่นหมอง เศร้า ไม่มีความสุข
• ทําให้รื่นเริง    ทําให้ร่าเริง ทําให้สนุกสนาน ทําให้สดชื่น
• อารมณ์รื่นเริง    ความร่าเริง ความสนุกสนาน ความเบิกบานใจ งานเฉลิม ฉลองที่สนุกสนาน
• ผู้ริเริ่ม    n. ผู้เริ่มคิดเริ่มทำเป็นคนแรก , ชื่อพ้อง: ผู้ก่อตั้ง, ผู้สถาปนา, ผู้ตั้ง, ผู้คิดค้น, ผู้ก่อกำเนิด, ผู้บุกเบิก คำตรงข้าม: ผู้ทำลาย ตัวอย่างการใช้: ฮิปโปคราเตสเป็นผู้ริเริ่มทางการแพทย์จนไ
• ผู้เร่ร่อน    คนจรจัด ผู้พเนจร
• นเรศูร    นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
• ร่อนเร่    ก. เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.
• ผู้รับส่ง    ผู้ขนส่ง ผู้นำไปบอก ผู้แสดงออก ผู้โอนกรรมสิทธิ์ ยานพาหนะที่มีตีนตะขาบ