ผู้ร่อนเร่ คือ

• ผู้ท่อง เที่ยวไปมา

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อน     ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
• ร่อนเร่     ก. เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เร่     ก. เที่ยวไปไม่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจำที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น
• ผู้เร่ร่อน    คนจรจัด ผู้พเนจร
• ผู้รื่นเริง    ผู้เฉลิมฉลอง
• ผู้รับเรือน    (กฎ) น. บุคคลที่เข้าทำสัญญาค้ำประกันผู้ค้ำประกันอีกชั้นหนึ่ง.
• คนเร่ร่อน    คนจรจัด คนพเนจร คนเร่รอน คนท่องเที่ยว คนหลักลอย
• ร่อนรับร่อนเร่    ว. เตร็ดเตร่ไปมา.
• ชนเผ่าเร่ร่อน    คนร่อนเร่ พวกร่อนเร่
• ร่อนเร่ไปทั่ว    พเนจร เที่ยวเตร็ดเตร่
• ผู้ชมคอนเสิร์ต    แฟนเพลง คนดูคอนเสิร์ต มิตรรักแฟนเพลง
• ร่อนเร่พเนจร    ซัดเซพเนจร พเนจร ร่อนเร่ เร่ร่อน เร่ร่าย