ผู้ละโมบ คือ

• ผู้พยายามหาเงินให้ได้มากๆ

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละโมบ     ก. โลภมาก, มักได้.
• โม     น. แตงโม. ( ดู แตง ).
• ไม่ละโมบ    ไม่ต้องการ
• คนละโมบ    นักต้มตุ๋น คนคดโกง คนตะกละ.adj นกกาน้ำ
• ซึ่งละโมบ    ซึ่งหิวกระหาย ซึ่งเห็นแก่ตัว งก โลภ
• ซึ่งไม่ละโมบ    ซึ่งคํานึงถึงผู้อื่นก่อน ซึ่งไม่เห็นแก่ตัว ซึ่งไม่เห็นแก่ได้
• อย่างละโมบ    อย่างไม่ซื่อสัตย์ โดยรับสินบน
• ความละโมบ    ความโลภ ความกระหาย ความปรารถนาอย่างมาก ความมักมาก ความเห็นแก่ได้ ความอยากได้
• ละโมบโลภมาก    โลภ ละโมบ
• เอาอย่างละโมบ    เอามากเกินไป vi.โก่งหลัง คนที่ตะกละเห็นแก่ตัวหรือสกปรก vt. หมูตอน
• ละโมก    ดู กระโดงแดง (๑).
• คนที่ละโมบโลภมาก    คนที่เห็นแก่ตัว
• อันดับอะโมบิดา    อันดับอะโมบินา