ผู้เยาะเย้ย คือ

• ผู้ถากถาง
  ผู้เย้ยหยัน
  ผู้เสียดสี
  ผู้เหน็บแนม

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• เยา     ๑ น. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ. ๒ ว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
• เยาะ     ก. พูดหรือแสดงกิริยาให้เจ็บใจช้ำใจ โดยย้ำถึงความเสียเปรียบ ความด้อยกว่า หรือความผิดพลาด เช่น เยาะว่า ไหนว่าเก่งนัก ทำไมสอบตก.
• เยาะเย้ย     ก. ค่อนว่าหรือแสดงกิริยาซ้ำเติมให้ได้อาย ให้ช้ำใจเจ็บใจ ให้โกรธ.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เย้ย     ก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.
• การพูดเยาะเย้ย    การล้อเลียน การเสียดสี สิ่งที่เยาะเย้ย
• การเยาะเย้ย    การขุดคุ้ย คำพูดทิ่มแทง คำพูดเย้ยหยัน คำพูดทิ่มแทงใจ การดูถูก การหัวเราะเยาะ การเย้ยหยัน การค่อนขอด การถากถาง การหยัน การเหน็บแนม การเหยียดหยาม การเยาะหยัน
• คำเยาะเย้ย    คำสบประมาท การกระทำที่แปลกประหลาด การพูดคำดังกล่าว คำคม คำตบลตะแลง คำพูดที่ฉลาด คำเล่นลิ้น vt. ฝ่าวงล้อมออกมา สิ่งที่แปลกประหลาด
• คําพูดเยาะเย้ย    การดูหมิ่น คําพูดเหยียดหยาม คําพูดถากถาง คําพูดเสียดสี คําพูดดูถูก คําถากถาง คําล้อเลียน คําแดกดัน
• คําเยาะเย้ย    คําถากถาง คําเย้ยหยัน คําเหน็บแนม
• ทําหน้าเยาะเย้ย    เย้ยหยัน ทําหน้าล้อเลียน พูดดูถูก ยิ้มเยาะ
• น่าเยาะเย้ย    น่าขบขัน น่าขัน น่าชวนหัว น่าตลก น่าหัวเราะเยาะ
• พูดเยาะเย้ย    เสียดสี ล้อเลียน