เย้ย คือ

• ก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.

• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เยีย    ๑ น. เรียกไก่ตัวผู้ที่มีรูปร่างคล้ายไก่ตัวเมียว่า ไก่เยีย. (เทียบ ข. ญี ว่า สัตว์ตัวเมีย). ๒ (ถิ่น) ก. ทำ. ๓ น. ยุ้งข้าว. (ไทยใหญ่). ๔ ว. งามยิ่ง, งามเพริศพริ้ง, เยียรยง.
• ยั้วเยี้ย    ว. อาการที่คนหรือสัตว์จำนวนมากเคลื่อนไหวขวักไขว่ไปมา เช่น ลูกเต้ายั้วเยี้ยไปหมด หนอนไต่กันยั้วเยี้ย ฝูงลิงไต่ยั้วเยี้ยอยู่บนยอดไม้.
• คำเย้ย    การทำเสียงหยอกล้อเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันแต่งงาน คำหยอกล้อ
• พเยีย    พะเยีย น. พวงดอกไม้. (ข. ภฺ).
• ยักเยื้อง    ว. เลี่ยงไป, ไม่ตรงไปตรงมา, เช่น ถามเรื่องหนึ่ง แต่พูดยักเยื้องไปตอบอีกเรื่องหนึ่ง, ดัดแปลง เช่น ทำยักเยื้อง, เยื้องยัก ก็ว่า.
• ยัดเยียด    ก. เบียดกันแน่น, แออัดกันแน่น, เช่น คนเบียดเสียดยัดเยียดกัน; ขืนหรือแค่นให้โดยผู้รับไม่เต็มใจรับ เช่น ยัดเยียดขายให้, เยียดยัด ก็ว่า, ใช้เพียง ยัด คำเดียวก็มี.
• ยันเย้า    ก. ปล้ำ; หยอก.
• ยับเยิน    ว. ป่นปี้ เช่น เสียการพนันยับย่อย เสียหายยับเยิน, ย่อยยับ ก็ว่า. ก. ถูกทำลาย, เสียหาย, เช่น เขาเล่นการพนันจนทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ยับย่อยหมด หนังสือยับเยินหมดทั้งเล่ม, ย่อยยับ ก็ว่า.
• ยั่วเย้า    ก. พูดหยอกล้อ, กระเซ้า.
• ยาเยีย    ก. รักษา, บำรุง.
• ยำเยีย    ก. ถูกกระทำในทางร้ายโดยวิธีใช้เวทมนตร์ต่าง ๆ, มักใช้ว่า ถูกกระทำยำเยีย.
• ยืดเยื้อ    ว. ยาวนาน, ไม่ใคร่จะจบสิ้นง่าย ๆ, เช่น คดียืดเยื้อ.
• ยําเยง    นับถือ ยําเกรง เคารพ เคารพนับถือ เคารพยกย่อง เคารพยําเกรง
• เยภุย    เยพุยยะ- ว. มาก, ชุกชุม. (ป.).

• หัวเราะเยาะเย้ยคนเมา แต่ฉันรู้ว่าตัวเองเห็นอะไร
• นายคิดว่าเยาะเย้ยแบบนั้นมันดีสำหรับนายแล้วเหรอ ?
• นักธรณีวิทยาส่วนใหญ่ เยาะเย้ยสมมติฐานของ เวเกเนอ
• ถ้าคุณต้องการที่จะเยาะเย้ยใครสักคน เยาะเย้ยฉัน
• ถ้าคุณต้องการที่จะเยาะเย้ยใครสักคน เยาะเย้ยฉัน
• ไม่ว่าท่านเคยเย้ยหยัน สมมติเทพอย่างต่ำช้าปานใด
• สำหรับบางเรื่องพี่อาจจะไม่รู้ พี่มักจะเยาะเย้ย
• แต่พวกเขาหาว่าเขาหลอกลวง แล้วยังเยาะเย้ยเขาอีก
• ความคิดเห็นเย้ยหยัน จากผู้หญิงไร้มารยาทในชั้นค่ะ
• ความผิดฐานเย้ยหยันพระราชา คือการชดใช้ด้วยความตาย