ผู้เสียดสี คือ

• ผู้ถากถาง
  ผู้เยาะเย้ย
  ผู้เย้ยหยัน
  ผู้เหน็บแนม

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียด     ก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. ( นิ. นรินทร์ ); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า;
• เสียดสี     ก. ถูกัน เช่น กิ่งไม้เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า. ว. อาการที่ว่ากระทบกระเทียบเหน็บแนมด้วยความอิจฉาเป็นต้น เช่น เธอไม่ชอบเขา จึงพูดเสียดสีเขาเสมอ
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• นักเสียดสี    นักเขียนภาพล้อเลียน
• พูดส่อเสียด    ดูถูก เหน็บแนม
• พูดเสียดสี    วิจารณ์อย่างรุนแรง ทำให้เลว ประจาน ประฌาม ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ถากถาง เยาะเย้ย
• เสียงเสียดสี    เสียงผ่านลิ้นกับฟันหรือฟันกับริมฝีปาก adj
• เหยียดสีผิว    ถือผิว
• การพูดเสียดสี    การถากถาง การพูดเหน็บแนม
• การเสียดสี    การถากถาง การหัวเราะเยาะเย้ย การเย้ยหยัน การเหน็บแนม บทประพันธ์เหน็บแนมหรือเสียดสี เรื่องเสียดสี เรื่องเหน็บแนม การขัดสีกันระหว่างวัตถุ การพูดเยาะเย้ย การล้อเลียน สิ่งที่เยาะเย้ย การประชด การแดกดัน
• คําพูดที่เสียดสี    คําพูดที่ทําให้รู้สึกแสบร้อน คําพูดที่แหลมคม
• คําพูดเสียดสี    คําพูดถากถาง คําพูดเยาะเย้ย