นักเสียดสี คือ

• นักเขียนภาพล้อเลียน

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียด     ก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. ( นิ. นรินทร์ ); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า;
• เสียดสี     ก. ถูกัน เช่น กิ่งไม้เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า. ว. อาการที่ว่ากระทบกระเทียบเหน็บแนมด้วยความอิจฉาเป็นต้น เช่น เธอไม่ชอบเขา จึงพูดเสียดสีเขาเสมอ
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ผู้เสียดสี    ผู้ถากถาง ผู้เยาะเย้ย ผู้เย้ยหยัน ผู้เหน็บแนม
• จุกเสียด    v. รู้สึกเจ็บแปลบและแน่นอยู่ภายในช่องอก ช่องท้อง ตัวอย่างการใช้: หากทานอาหารมากเกินไปอาจทำให้จุกเสียดท้องได้
• พูดส่อเสียด    ดูถูก เหน็บแนม
• พูดเสียดสี    วิจารณ์อย่างรุนแรง ทำให้เลว ประจาน ประฌาม ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ถากถาง เยาะเย้ย
• เสียงเสียดสี    เสียงผ่านลิ้นกับฟันหรือฟันกับริมฝีปาก adj
• การพูดเสียดสี    การถากถาง การพูดเหน็บแนม
• การเสียดสี    การถากถาง การหัวเราะเยาะเย้ย การเย้ยหยัน การเหน็บแนม บทประพันธ์เหน็บแนมหรือเสียดสี เรื่องเสียดสี เรื่องเหน็บแนม การขัดสีกันระหว่างวัตถุ การพูดเยาะเย้ย การล้อเลียน สิ่งที่เยาะเย้ย การประชด การแดกดัน
• คําพูดที่เสียดสี    คําพูดที่ทําให้รู้สึกแสบร้อน คําพูดที่แหลมคม
• คําพูดเสียดสี    คําพูดถากถาง คําพูดเยาะเย้ย