ผู้แย่งชิง คือ

• ผู้บุกรุก
  ผู้ช่วงชิง
  นักปล้น
  ผู้ชิงทรัพย์
  ผู้ปล้น
  โจร

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• แย่     ก. แบะขาและย่อลง, ย่อลง. ว. เต็มที, หนัก, เช่น ปลายเดือนการเงินแย่ อาการไข้แย่ เพียบลงทุกวัน.
• แย่ง     ก. ยื้อเอาไป เช่น ถูกแย่งของไปจากมือ, รีบฉวยหรือรีบทำเสียก่อน เช่น แย่งทาน.
• แย่งชิง     ก. ยึดถือเอาทรัพย์หรือประโยชน์ในลักษณะที่เป็นทรัพย์สินของผู้อื่น.
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิง     ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นกะพ้อ. ( ดู กะพ้อ ๒ ).
• ซึ่งแย่งชิง    ตะกละตะกลาม
• ผู้แย้ง    การคัดค้าน การรีรอ การแย้ง คำคัดค้าน
• ผู้โต้แย้ง    ผู้อภิปราย
• การแย่งชิง    การดิ้นรน การต่อสู้ การชิง การช่วงชิง การรุมกันยื้อแย่ง การแย่ง การแย่งชิงราชบัลลังก์ การแย่งชิงอำนาจ
• ผู้ขัดแย้ง    ผู้คัดค้าน ผู้ไม่เห็นด้วย
• ผู้ช่วงชิง    ผู้บุกรุก ผู้แย่งชิง
• ซึ่งชอบโต้แย้ง    ซึ่งชอบสําบัดสํานวน ซึ่งชอบโต้คารม
• แย้ง    ก. ไม่ตรงหรือลงรอยเดียวกัน เช่น ความเห็นแย้งกัน ข้อความแย้งกัน; ต้านไว้, ทานไว้.
• แก่งแย่งชิงดี    ชิงดี ชิงดีชิงเด่น ช่วงชิง เอาดีเอาเด่น ชิง แย่ง

• พวกเขาพูดกันว่าผู้แย่งชิงบุกรุกยังคงมีชีวิตอยู่
• และทั้งคู่ก็ถูกฆ่าโดยผู้แย่งชิง
• ผู้แย่งชิงบุกรุกอะไรกัน ?