ผู้แย้ง คือ

• การคัดค้าน
  การรีรอ
  การแย้ง
  คำคัดค้าน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• แย้     ๑ น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในวงศ์ Agamidae ลำตัวแบนราบ ข้างตัวมีสีสวย ไม่มีหนามสันหลัง อาศัยขุดรูอยู่ในดิน หากินตามพื้นดิน ไม่ขึ้นต้นไม้
• แย้ง     ก. ไม่ตรงหรือลงรอยเดียวกัน เช่น ความเห็นแย้งกัน ข้อความแย้งกัน; ต้านไว้, ทานไว้.
• ผู้แย่งชิง    ผู้บุกรุก ผู้ช่วงชิง นักปล้น ผู้ชิงทรัพย์ ผู้ปล้น โจร
• ผู้โต้แย้ง    ผู้อภิปราย
• ผู้ขัดแย้ง    ผู้คัดค้าน ผู้ไม่เห็นด้วย
• แย่ง    ก. ยื้อเอาไป เช่น ถูกแย่งของไปจากมือ, รีบฉวยหรือรีบทำเสียก่อน เช่น แย่งทาน.
• แยกแย้ง    ก. แยกไปคนละทาง, ไม่ลงรอยกัน.
• ผู้ที่มีความเห็นขัดแย้ง    ผู้ที่ไม่เห็นด้วย
• ขัดแย้ง    ก. ไม่ลงรอยกัน.
• ข้อแย้ง    n. ความคิดที่ไม่ตรงกันหรือไม่เห็นด้วย ชื่อพ้อง: ข้อโต้แย้ง, ข้อขัดแย้ง คำตรงข้าม: ข้อยุติ ตัวอย่างการใช้: ฝ่ายค้านมีข้อแย้งซึ่งที่ประชุมไม่ยอมรับ
• คําแย้ง    คําคัดค้าน คําโต้ ปฏิวาท
• ต่อแย้ง    ก. เกี่ยงกันไว้, สู้รบขัดขืนไว้.
• พูดแย้ง    พูดค้าน พูดโต้ตอบ พูดแตกต่าง พูดโต้ วิภาษ กล่าวแย้ง พูดต่อต้าน โต้
• มุมแย้ง    น. มุมที่เกิดจากเส้นตรงเส้นหนึ่งตัดเส้นขนานคู่หนึ่ง อยู่เยื้องกันคนละข้างของเส้นตัดภายในเส้นขนานคู่นั้น รวมกันแล้วได้ ๑๘๐ องศา หรือ ๒ มุมฉาก.