ผู้ให้คำปฏิญาณ คือ

• กรรมการตัดสิน
  ตุลาการ
  ลูกขุน

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้ให้     n. ยกหรือมอบสิ่งที่เป็นของตนแก่ผู้อื่น , ชื่อพ้อง: ผู้บริจาค, ผู้อุทิศ, ผู้เสียสละ คำตรงข้าม: ผู้รับ ตัวอย่างการใช้:
• ให้     ก. มอบ เช่น ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล, สละ เช่น ให้ชีวิตเป็นทาน, อนุญาต เช่น ฉันให้เขาไปเที่ยว; เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น
• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• คำปฏิญาณ     n. คำรับรองซึ่งบุคคลหนึ่งให้ไว้กับบุคคลอื่นว่าจะกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง , , ชื่อพ้อง: คำสัญญา, คำสาบาน, คำมั่นสัญญา
• ปฏิ     คำอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นำหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ( ป. ; ส. ปฺรติ).
• ปฏิญาณ     ปะติยาน ก. ให้คำมั่นสัญญา โดยมากมักเป็นไปตามแบบพิธี.
• ญาณ     ยาน, ยานะ-, ยานนะ- น. ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ, ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ. ( ป. ; ส. ชฺาน).
• ผู้ให้คำปฎิญาณ    ผู้อุทิศตัว ศาสนิกชน
• ทำให้สาบานหรือให้คำปฏิญาณ    ยืนยัน รับรอง เป็นเครื่องพิสูจน์ ให้การ
• ผู้ให้คําปฏิญาณ    ศาสนิกชน ผู้อุทิศตัว
• ให้คำปรึกษาทางจิตวิญญาณ    ประกบคู่ต่อสู้ เฝ้าดูอย่างระมัดระวัง เลี้ยงแกะ
• เกี่ยวกับคำปฎิญาณ    เกี่ยวกับคำมั่นสัญญา
• ผู้ให้คำปรึกษา    ที่ปรึกษา นายแพทย์ที่ปรึกษา ผู้ขอคำปรึกษา
• ให้คําปฏิญาณ    สัญญา ให้คํามั่น ให้สัญญา สัญญาว่าจะทําสิ่งใด