ผ่องแผ้ว คือ

• ว. เปล่งปลั่ง, บริสุทธิ์, สะอาดหมดจด, เช่น จิตใจผ่องแผ้ว.

• ผ่อง     ๑ ว. ปลั่ง, ปราศจากมลทิน, ไม่ขุ่นมัว, เช่น ผิวผ่อง หน้าผ่อง ขาวผ่อง. ๒ ก. ออกเสียงร้องว่า “ผ่อง” เมื่อเปิดไพ่ขึ้นมาเข้าตอง
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• แผ้ว     ๑ ก. ทำให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด. ว. สะอาด, หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผ่อง เป็น
• รู้สึกผ่องแผ้ว    รู้สึกอิ่มเอิบ
• เสียงแผ่ว    การร้องเสี ค่าต่ำ หยาบช้า เกียร์ต่ำ เสียงต่ํา เสียงเบา
• ทองแผ่น    แผ่นทองบางมาก สําหรับปิดทองพระพุทธรูป
• ผู้ทรงแผ่นดิน    กษัตริย์ พระราชา พระเจ้าแผ่นดิน ภูธร 1
• ซึ่งแผ่ไปทั่ว    ทั่วถึง โดยตลอด
• ครองแผ่นดิน    v. ปกครองประเทศ ชื่อพ้อง: ครองราชย์, ครองราชย์สมบัติ, เสวยราชสมบัติ, ขึ้นครองราชย์, ครองเมือง, เถลิงถวัลย์ราชสมบัติ, ครองบัลลังก์ ตัวอย่างการใช้: พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเด
• ผู้วิ่งแข่ง    คน สัตว์หรือพาหนะที่เข้าแข่งขันความเร็ว
• ซึ่งแผ่ขยายไปทั่ว    ซึ่งมีผลกระทบอย่างมาก
• จองแล้ว    พัวพันกับ มีคู่หมั้นแล้ว เชื่อมต่อกับ
• บ้องแบ๊ว    ว. มีหน้าตาพิลึก.
• ทรัพย์สินของแผ่นดิน    (กฎ) น. ทรัพย์สินทุกชนิดของรัฐ.
• ทองแผ่นเดียวกัน    (สำ) ว. เกี่ยวดองกันโดยการแต่งงาน.

• พระพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ พระราชหฤทัยผ่องแผ้ว
• " เรืององค์ผ่องแผ้วดั่งงาช้าง "