พณิช คือ

• พะนิด
  น. ผู้ค้าขาย, พ่อค้า. (ป., ส. วาณิช).

• พณ     พะนะท่าน น. คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้นรัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคำ พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).
• พณ.บ.    พาณิชยศาสตรบัณฑิต
• พณิชย์    พะ- น. การค้าขาย. (ส. วณิชฺยา, วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).
• เพณี    น. เวณิ, ผมซึ่งเกล้าไว้, สายที่ถัก เช่น อันว่าสร้อยสังวาลเพณี. (ม. คำหลวง ทศพร). (ป., ส. เวณิ).
• ราพณ์    ราบ น. ชื่อเรียกทศกัณฐ์; ยักษ์. (ส. ราวณ).
• ฯพณฯ    พะนะท่าน น. คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้นรัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคำ พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).
• ประเพณี    น. สิ่งที่นิยมถือประพฤติปฏิบัติสืบ ๆ กันมาจนเป็นแบบแผน ขนบธรรมเนียม หรือจารีตประเพณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).
• กฎประเพณี    ข้อควรประพฤติ
• ท้าวราพณะ    ทศกัณฐ์ ทศกัณธร ทศครีพ ทศพักตร์ ทศมุข ทศเศียร
• ประเพณีนิยม    น. ประเพณีของสังคมที่ถือปฏิบัติสืบทอดกันมา.
• พณหัวเจ้าท่าน    ฯพณฯ
• ราพณาสูร    ๑ ราบพะนาสูน (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร). ๒ ราบพะนาสูน (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.
• อาถรรพณะ    -ถัน, -ถัน, -ถับพะนะ น. สิ่งสืบเนื่องจากคัมภีร์อถรรพเวท, การทำพิธีตามตำราไสยศาสตร์เพื่อให้เกิดสิริมงคลป้องกันภยันตราย หรือทำอันตรายผู้อื่น เช่น ทำพิธีฝังเสาหินหรือฝังบัตรพลี ซึ่งเรียกว่า ฝังอาถรรพ์;
• อาถรรพณ์    -ถัน, -ถัน, -ถับพะนะ น. สิ่งสืบเนื่องจากคัมภีร์อถรรพเวท, การทำพิธีตามตำราไสยศาสตร์เพื่อให้เกิดสิริมงคลป้องกันภยันตราย หรือทำอันตรายผู้อื่น เช่น ทำพิธีฝังเสาหินหรือฝังบัตรพลี ซึ่งเรียกว่า ฝังอาถรรพ์;
• เป็นประเพณิ    เป็นวาจา ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร ไม่ได้เขียนลง

• ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาการเงินการธนาคาร วิทยาเขตพณิชยการพระนคร
• รายละเอียดอาคารพณิช พลาซ่า
• วิทยาลัยพลพณิชยการ