พรรณไม้เลื้อย คือ

• เถาวัลย์

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พรรณ     พัน น. สีของผิว; ชนิด เช่น พรรณพืช พรรณไม้ พรรณสัตว์. ( ส. วรฺณ; ป. วณฺณ).
• พรรณไม้     n. ชนิดของต้นไม้ ตัวอย่างการใช้: เซซาโวใช้เวลาเดินป่าเพื่อศึกษาสภาพชีวิตและการเปลี่ยนแปลงของพรรณไม้และสิ่งซึ่งปรากฎอยู่ทั่วๆ
• รณ     รน, รนนะ- น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. ( ป. , ส. ).
• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• ไม้เลื้อย     n. ไม้เถาที่ทอดตัวหรือยึดเกี่ยวไปตามพื้นดิน , , ตัวอย่างการใช้: ไม้เลื้อยทอดยอดไปบนหลังคาพระเจดีย์ clf.: ต้น
• เลื้อย     ก. ทอดวกเวียนไป (ใช้แก่ไม้เถา), เสือกไปด้วยอก (ใช้แก่สัตว์ไม่มีตีน ตัวยาว) เช่น งูเลื้อย ไส้เดือนเลื้อย.
• ลื้อ     ๑ น. ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา. ๒ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง,
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• สุพรรณ    สุพัน, สุพันนะ- น. ทองคำ. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).
• สุพรรณ-    สุพัน, สุพันนะ- น. ทองคำ. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).
• สุุพรรณ    กาญจนา ทอง มาศ สุวรรณ คำ เหม
• ทุพพรรณ    ทุบ- (แบบ) ว. มีสีไม่งาม, มีผิวไม่งาม. (ป. ทุพฺพณฺณ; ส. ทุรฺวรฺณ).
• ผิวพรรณ    น. สีเนื้อ.
• ผู้พรรณา    คนบรรยาย คนพรรณา