พร่ำพลอด คือ

• ก. พูดออดอ้อนออเซาะ.

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร่ำ     พฺร่ำ ว. ร่ำไป, ซ้ำ ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์.
• ร่ำ     ๑ ก. พูดซ้ำ ๆ, พร่ำ, เช่น ร่ำว่า ร่ำสั่ง ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น ร่ำด้วยไม้. ๒ ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
• พล     พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
• พลอ     พฺลอ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ก. ฝานเอาเปลือกแข็งออก.
• พลอด     พฺลอด ก. พูดเรื่อยอย่างอ่อนหวานน่าฟัง.
• ลอด     ก. ผ่านเข้าไปในช่อง หรือใต้สิ่งที่มีพื้น หรือสิ่งที่ขวางอยู่เบื้องบน เช่น ลอดราว ลอดอุโมงค์.
• อด     ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
• พร่ําพลอด    พลอด พลอดพร่ํา พลอดรัก ออดอ้อน ออเซาะ
• พลอดพร่ํา    พร่ําพลอด พลอด พลอดรัก ออดอ้อน ออเซาะ
• คำพูดประจบสอพลอดังกล่าว    การประจบสอพลอคนที่มีฐานะสูงกว่าแต่วางท่าปั้นปึ่งกับผู้มีฐานะต่ำกว่า ความบ้าเห่อ ความอยากเป็นผู้ดʼ ลักษณะที่เห่อ
• ผีซ้ำด้ำพลอย    (สำ) ว. ถูกซ้ำเติมเมื่อพลาดพลั้งลงหรือเมื่อคราวเคราะห์ร้าย.
• พลอดรัก    ก. พูดจาอ่อนหวานต่อกันในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ.
• อำพล    (โบ) ว. อำพน.
• กำพร้า    ๑ -พฺร้า น. เรียกหนังที่เป็นผิวชั้นนอกของคนและสัตว์ว่า หนังกำพร้า. ๒ -พฺร้า ว. ไร้บิดาหรือมารดาเลี้ยงดูแต่เด็ก, (โบ) หมายถึง ร้างลูกร้างเมียด้วย เช่น สองจะลีลาสู่ฟ้า ลาแม่เป็นกำพร้า เจ้าแม่เอ้ยปรานี