พร่ําพลอด คือ

• พลอด
  พลอดพร่ํา
  พลอดรัก
  ออดอ้อน
  ออเซาะ

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร่ํา     ร่ํา รําพัน พูดพร่ํา บ่น ปากเปียก ปากเปียกปากแฉะ พูดเกี่ยวกับ พร่ําพูด
• ร่ํา     พร่ํา รําพัน
• พล     พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
• พลอ     พฺลอ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ก. ฝานเอาเปลือกแข็งออก.
• พลอด     พฺลอด ก. พูดเรื่อยอย่างอ่อนหวานน่าฟัง.
• ลอด     ก. ผ่านเข้าไปในช่อง หรือใต้สิ่งที่มีพื้น หรือสิ่งที่ขวางอยู่เบื้องบน เช่น ลอดราว ลอดอุโมงค์.
• อด     ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
• พร่ำพลอด    ก. พูดออดอ้อนออเซาะ.
• พลอดพร่ํา    พร่ําพลอด พลอด พลอดรัก ออดอ้อน ออเซาะ
• การถ่ายภาพรังสีหลอดเลือด    การถ่ายภาพรังสี การถ่ายภาพรังสีระนาบ
• พลอดรัก    ก. พูดจาอ่อนหวานต่อกันในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ.
• พลอยฟ้าพลอยฝน    ว. ไม่ได้เกี่ยวข้องแต่ก็ร่วมรับเคราะห์ไปกับเขาด้วย.
• หลอดภาพสี    หลอดภาพทีวีสี
• นายว่าขี้ข้าพลอย    (สำ) ก. พลอยพูดผสมโรงติเตียนผู้อื่นตามนายไปด้วย.