พร่ําบ่น คือ
"พร่ําบ่น" อังกฤษ
- จู้จี้
บ่น
พูดพร่ํา
บ่นอุบอิบ
พูดจู้จี้
- พร พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
- พร่ํา ร่ํา รําพัน พูดพร่ํา บ่น ปากเปียก ปากเปียกปากแฉะ พูดเกี่ยวกับ พร่ําพูด
- ร่ํา พร่ํา รําพัน
- บ่ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
- บ่น ก. พูดพร่ำหรือว่ากล่าวซ้ำ ๆ ซาก ๆ; กล่าวซ้ำ ๆ กัน เช่น ท่องบ่นภาวนา.
- การพร่ําบ่น การบ่น การบ่นอุบอิบ การพูดจู้จี้
- พระโสดาบัน โสดาบัน
- เรือพระที่นั่งกราบ น. เรือหลวงที่จัดเป็นพระราชพาหนะเสด็จไปอย่างลำลอง เป็นเรือขุดเสริมกราบขนาดใหญ่ สะดวกแก่การประทับทรงสำราญพระอิริยาบถไปทางไกล ๆ เช่น เรือศรีเมือง เรือเฟื่องฟ้า เรือทิพากร.
- พรั่น พฺรั่น ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.
- พรึน ว. เป็นผื่น.
- พรุน ว. ลักษณะที่เป็นรูเว้าหวำชอนไชไปทั่วแทบไม่มีชิ้นดี เช่น ผ้าถูกแมลงกัดกินพรุนไปหมด.
- กราบพระ (โบ) น. ผ้ากราบ.
- กาคาบพริก (สำ) ว. ลักษณะที่คนผิวดำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีแดง.
- กาบมะพร้าว งวงมะพร้าว ใบอ่อนรอบช่อดอกไม้ ใบอ่อนรอบดอก
- คาบกัน คาบเกี่ยว ต่อเนื่องกัน