พร่ําบ่น คือ

• จู้จี้
  บ่น
  พูดพร่ํา
  บ่นอุบอิบ
  พูดจู้จี้

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร่ํา     ร่ํา รําพัน พูดพร่ํา บ่น ปากเปียก ปากเปียกปากแฉะ พูดเกี่ยวกับ พร่ําพูด
• ร่ํา     พร่ํา รําพัน
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่น     ก. พูดพร่ำหรือว่ากล่าวซ้ำ ๆ ซาก ๆ; กล่าวซ้ำ ๆ กัน เช่น ท่องบ่นภาวนา.
• การพร่ําบ่น    การบ่น การบ่นอุบอิบ การพูดจู้จี้
• พระโสดาบัน    โสดาบัน
• เรือพระที่นั่งกราบ    น. เรือหลวงที่จัดเป็นพระราชพาหนะเสด็จไปอย่างลำลอง เป็นเรือขุดเสริมกราบขนาดใหญ่ สะดวกแก่การประทับทรงสำราญพระอิริยาบถไปทางไกล ๆ เช่น เรือศรีเมือง เรือเฟื่องฟ้า เรือทิพากร.
• พรั่น    พฺรั่น ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.
• พรึน    ว. เป็นผื่น.
• พรุน    ว. ลักษณะที่เป็นรูเว้าหวำชอนไชไปทั่วแทบไม่มีชิ้นดี เช่น ผ้าถูกแมลงกัดกินพรุนไปหมด.
• กราบพระ    (โบ) น. ผ้ากราบ.
• กาคาบพริก    (สำ) ว. ลักษณะที่คนผิวดำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีแดง.
• กาบมะพร้าว    งวงมะพร้าว ใบอ่อนรอบช่อดอกไม้ ใบอ่อนรอบดอก
• คาบกัน    คาบเกี่ยว ต่อเนื่องกัน