พร้องเพรียก คือ

• -เพฺรียก
  ก. ร้องเรียก.

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พร้อง     พฺร้อง ก. พูด, กล่าว, ร้อง.
• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เพ     ก. พังทลาย.
• เพรียก     เพฺรียก ว. อาการที่ร้องมาก ๆ อย่างนกร้อง.
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• เพรียกพร้อง    ก. ร้องเซ็งแซ่ (ใช้แก่นกเป็นต้น).
• เพรียกร้อง    ใฝ่ฝัน
• นกที่เพรียกร้อง    นกสวยงาม
• เสียงเพรียกร้องของนก    การเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วจนทำให้เกิดเสียงหวือ การเปิดหวูด การเป่าหวีด การเป่าหวูด การเพรียกร้องของนก เสียงจ๊อกแจ๊ก เสียงหวีด เสียงหวือดังกล่าว เสียงหวูด
• พริ้งเพรา    ว. สวยงาม, เพราพริ้ง หรือ เพราเพริศ ก็ว่า.
• พริ้งเพริศ    ว. งามเฉิดฉาย, เพริศพริ้ง ก็ว่า.
• เพรียงเมือง    ก. แทรกแซงบ่อนจิตใจชาวเมือง.