พลัดพรากกัน คือ

• จากกัน
  พรากกัน
  ลาจาก
  แยกกัน
  ไปจากกัน

• พล     พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
• พลัด     พฺลัด ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือ เด็กพลัดจากต้นไม้, พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่น พลัดพ่อ พลัดแม่,
• พลัดพราก     ก. จากไป, แยกออกจากกันไป.
• ลัด     ๑ ก. ตัดตรงไปเพื่อย่นทางย่นเวลา เช่น เดินลัดตัดทุ่ง, โดยปริยายหมายถึงการกระทำซึ่งลุล่วงได้โดยตรงและเร็วกว่าการกระทำตามปรกติ เช่น เรียนลัด. ๒
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พราก     ๑ พฺราก ก. จากไป, พาเอาไปเสียจาก, แยกออกจากกัน, เอาออกจากกัน, (ใช้เฉพาะสิ่งที่พัวพันกันอยู่อย่างใกล้ชิด) เช่น พรากลูกพรากเมียเขา
• พรากกัน     จากกัน พลัดพรากกัน ลาจาก แยกกัน ไปจากกัน
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราก     ๑ น. ส่วนของต้นไม้ ตามปรกติอยู่ในดิน มีหน้าที่ดูดอาหารเลี้ยงลำต้น, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รากผม รากฟัน;
• กก     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ขจัดพลัดพราก    กระจัดกระจาย กระจัดพลัดพราย ระส่ําระสาย
• ถูกพลัดพราก    ถูกขับออก ถูกริบหรือยึดทรัพย์ ไม่มีบ้าน
• การพลัดพราก    การจากไป ความร้าง ความห่างเหิน วิโยค การแยก การจาก การพราก การลาจาก
• กระจัดพลัดพราย    ก. แตกฉานซ่านเซ็นไป, ไม่รวมอยู่ในพวกเดียวกัน.

• ฉันหลงรักหมอนั่นแล้ว ยังกับน้องชายที่พลัดพรากกันไปนานแน่ะ
• ก็พลัดพรากกันในอุโมงค์ เเละฉันก็ถูกล็อกในตู้โทรศัพท์เวรนั่น
• น้ำหอมที่ทำขึ้นมาเพื่อแทนความคิดถึงลูกสาวที่พลัดพรากกันมานาน
• ก็แค่ทำเหมือนว่าคุณไม่เคยพบคนอย่างผมมาก่อน หรือมีอะไรมาทำให้เราต้องพลัดพรากกันกระทันหัน