พวกโหล่ คือ

• พวกชั้นต่ำ
  พวกธรรมดา ๆ

• พวก     น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเข้าเป็นกลุ่มเป็นหมู่ตามอาชีพหรือชนิดเป็นต้น เช่น พวกนักเรียน พวกพ่อค้า พวกกรรมกร พวกนก พวกกา พวกเครื่องมือ
• วก     ก. หักเลี้ยวกลับ เช่น รถเลยที่หมายแล้ววกกลับ, ในบทกลอนใช้แผลงเป็น พก ก็มี.
• โหล     ๑ โหฺล น. ลักษณนามบอกจำนวนนับหน่วยละ ๑๒ เช่น ดินสอโหลหนึ่ง ปากกา ๒ โหล. ว. โดยปริยายหมายความว่า ที่ถือกันว่ามีคุณภาพต่ำ เช่น เสื้อโหล. ๒
• โหล่     โหฺล่ ว. อยู่ในลำดับสุดท้าย.
• พวกโจร    หมู่โจร แก๊ง
• พวกโรคจิต    คนวิตถาร คนโรคจิต
• หลงพวก    พลัดฝูง หลงทาง
• พวกโมเดิร์นนิสม์    ศิลปินแนวโมเดิร์น ศิลปินโมเดิร์นนิสม์
• หัวกะโหลก    n. กระดูกที่หุ้มมันสมอง ชื่อพ้อง: กะโหลก ตัวอย่างการใช้: ด้ามปืนพกที่ทุบหัวกะโหลกของเขาทำให้ประสาทส่วนนั้นใช้การไม่ได้ clf.: หัว
• โหวกเหวกโวยวาย    เอะอะ โวยวาย โหวกเหวก
• ผักโหม    ดู ขม ๒ (๑).
• ลุกโหม    ลุก ลุกโชน ลุกไหม้ เผาไหม้
• หักโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, โหมหัก ก็ว่า; เอากำลังแรงเข้ามาหักเอา, ทำงานโดยไม่บันยะบันยัง.
• ฮึกโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.
• กระดูกหัวกะโหลก    กะโหลก หัวกะโหลก กะโหลกศีรษะ