ลุกโหม คือ

• ลุก
  ลุกโชน
  ลุกไหม้
  เผาไหม้

• ลุ     ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
• ลุก     ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ( จารึกสยาม );
• โหม     ๑ โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. ( ป. , ส. ). ๒ โหมฺ ก. ระดม เช่น โหมกำลัง
• ผักโหม    ดู ขม ๒ (๑).
• หักโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, โหมหัก ก็ว่า; เอากำลังแรงเข้ามาหักเอา, ทำงานโดยไม่บันยะบันยัง.
• ฮึกโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.
• ฉากโหมโรง    การบรรเลงนํา การแสดงเบิกโรง การกระทำเบื้องต้น การบรรเลงนำ คำนำ vt. สภาพหรือผลงานเบื้องต้น สิ่งบอกเหตุ
• ทํางานหักโหม    ทํางานมากไป ใช้กําลังเกินไป
• โหม-    โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. (ป., ส.).
• โหม่    โหฺม่ (ปาก) ก. โผล่. ว. โด่ เช่น นั่งหัวโหม่.
• หักโหมเพื่อให้งานดีเยี่ยม    พยายามอย่างมากเพื่อให้ได้คุณภาพสูง
• พวกโหล่    พวกชั้นต่ำ พวกธรรมดา ๆ
• ญาติโกโหติกา    ญาติ พี่น้อง เครือญาติ ญาติพี่น้อง วงศาคณาญาติ ตระกูล ครอบครัว วงศ์ญาติ วงศ์วาน สกุล วงศ์ตระกูล วงศ์วานว่านเครือ หมู่ญาติ
• หยุดโหม    ดับ หยุดกระพือ หยุดลุกไหม้
• โหมกูณฑ์    น. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).

• ไฟนรกจะต้องลุกโหม และกลืนกินทั้งสองตระกูลของเรา