พาหนะหุ้มเกราะ คือ

• ยานเกราะ
  ยานหุ้มเกราะ

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาหนะ     -หะนะ น. เครื่องนำไป, เครื่องขับขี่, สัตว์สำหรับขี่บรรทุกหรือลากเข็นมีช้าง ม้า โค กระบือเป็นต้น เรียกว่า สัตว์พาหนะ, ยานต่าง ๆ
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• หุ้ม     ก. เอาสิ่งที่เป็นแผ่นโอบคลุมอีกสิ่งหนึ่ง, อาการที่สิ่งซึ่งมีลักษณะเป็นแผ่น กาบหรือเปลือกเป็นต้น โอบคลุมของอีกสิ่งหนึ่ง เช่น หนังหุ้มกระดูก
• หุ้มเกราะ     ป้องกันร่างกายด้วยเกราะ
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกราะ     ๑ เกฺราะ น. เครื่องสวมใส่หรือเครื่องหุ้มสำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย เช่น เสื้อเกราะ รถเกราะ. ๒ เกฺราะ น. เครื่องสัญญาณทำด้วยไม้
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• เกราะหุ้มหน้าอก    เปลือกแข็งหนาที่หุ้มตัวสัตว์ เสื้อเกราะ
• เกราะหรือกระดองที่หน้าอก    ตราตำรวจหรือนายอำเภอ ฝาครอบกะบัง สมาคมหรือโรงเรียน สิ่งคุ้มครอง
• รถหุ้มเกราะ    กำลังทหาร ขบวนการติดอาวุธสำหรับสงคราม ยานเกราะ อาวุธยุทโธปกรณ์
• สวมเกราะ    ใส่เกราะ สวมชุดเกราะ สวมเสื้อเกราะ
• ชุดเกราะห่วงโซ่    เกราะโซ่ถัก