พื้นพสุธา คือ

• แผ่นดิน
  ธรณี
  ปฐพี
  ผืนแผ่นดิน
  พสุธา
  พื้นดิน

• พื้น     น. ส่วนราบด้านหน้า ด้านนอก หรือด้านบนของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นรองเท้า; ฐาน เช่น พื้นถนนทรุด; แถบ, แถว, ถิ่น, เช่น
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พสุ     พะ- น. ชื่อเรียกเทวดาจำพวกหนึ่ง; ทรัพย์, สมบัติ, ความมั่งมี. ว. ดี, เลิศ, ประเสริฐ; ใจดี, กรุณา. ( ป. , ส. วสุ).
• พสุธา     น. “ผู้ทรงไว้ซึ่งทรัพย์” คือ แผ่นดิน. ( ป. , ส. วสุธา).
• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุธา     ๑ น. น้ำอมฤต, อาหารทิพย์. ๒ น. ปูนขาว; เครื่องโบกและทา. ( ป. , ส. ).
• ดิ่งพสุธา    น. เรียกการกระโดดร่มจากที่สูงโดยให้ตัวลอยอยู่ในอากาศก่อน เมื่อใกล้พื้นดินประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร จึงกระตุกสายร่มให้กางออก ว่า กระโดดร่มแบบดิ่งพสุธา.
• พสุธาดล    น. พื้นแผ่นดิน. (ป., ส. วสุธาตล).
• การดิ่งพสุธา    การกระโดดร่ม
• พสุธากันแสง    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ธรณีกันแสง หรือ ธรณีร้องไห้ ก็ว่า.
• ภาพสีดําบนพื้นสีขาว    ภาพเงา
• กรีธาทัพ    ก. ยกกระบวนทัพ, เดินกองทัพ.
• พิธาน    น. วิธาน, การจัดแจง, การทำ. (ป., ส. วิธาน).
• พันพัว    ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พันพัวกับคดีทุจริต, พัวพัน ก็ว่า.
• พินพง    (โบ) ว. มากมาย.

• ที่ได้รับพลังของพื้นพสุธาจากสรวงสวรรค์อย่างเต็มเปี่ยม
• และใช่แล้ว ฉันจะไปด้วยพาหนะที่รวดเร็วที่สุดบนพื้นพสุธา จากัวร์