พินพง คือ

• (โบ) ว. มากมาย.

• พิน     พินโบว์ลิ่ง
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พง     ๑ น. ดงหญ้าหรือดงไม้ที่เป็นหมู่ ๆ หรือที่รก ๆ เช่น ป่าดงพงพี รกเป็นพง. ๒ ดู แขม ๑ และ เลา ๑ .
• อสัมภินพงศ์    น. เชื้อสายที่ไม่เจือปน.
• พงศ์พันธุ์    น. พวกพ้องที่เนื่องมาแต่วงศ์. (ส.).
• พันพัว    ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พันพัวกับคดีทุจริต, พัวพัน ก็ว่า.
• พิ่นพั่ง    (โบ) ว. มากมาย.
• พื้นพสุธา    แผ่นดิน ธรณี ปฐพี ผืนแผ่นดิน พสุธา พื้นดิน
• พื้นพิภพ    แผ่นดิน ปฐพี ผืนแผ่นดิน พสุธา พื้นดิน พื้นปฐพี โลก พิภพ
• พืชกันดินพัง    พืชที่ยึดเกาะดิน
• วิตามินพีพี    กรดนิโคตินิค นิโคทินาไมด์ ไนอะซิน ไนอะซินอะไมด์
• คนพิถีพิถัน    คนปลอมแปลง คนเจ้าระเบียบ คนเสแสร้ง คนเห่อ ผู้ประจบสอพลอคนที่มีฐานะสูงแต่วางตัวปั้นปึ่งกับผู้มีฐานะต่ำกว่า ผู้อยากเป็นผู้ดี คนละเอียดถี่ถ้วน คนละเอียด คนเนี๊ยบ
• พูดขึ้นพร้อมกัน    ร้องขึ้นพร้อมกัน
• พัดแรงเป็นพักๆ    ปะทุทันที
• อินพุตเอาต์พุต    ข้อมูลเข้า-ออก