พูดเจื้อยแจ้งไปเรื่อย คือ

• พูดเรื่อยเปื่อย

• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• เจ     น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ( จ. ว่า แจ).
• เจื้อย     ว. เรื่อยไปไม่มีติดขัด เช่น เทศน์เจื้อย พูดเจื้อย แล่นเจื้อย.
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• แจ     ๑ ว. กระชั้นชิด, ไม่คลาด, ไม่ห่าง, (ใช้ในอาการที่คุมหรือติดตาม) เช่น คุมแจ ตามแจ. ๒ น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์
• แจ้     น. ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง ตัวเล็กเตี้ย หงอนใหญ่ ตัวผู้มีสีสันสวยงามกว่าไก่ตัวผู้ชนิดอื่น. ว. ลักษณะของต้นไม้เตี้ย ๆ ที่มีกิ่งทอดแผ่ออกไปโดยรอบ,
• แจ้ง     ก. แสดงให้รู้, บอกให้รู้, เช่น แจ้งความประสงค์. ว. กระจ่าง, สว่าง, ชัด, เช่น แจ้งใจ.
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ไปเรื่อย     ต่อเนื่อง ไม่หยุดยั้ง
• เรื่อ     ว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).
• เรื่อย     ว. มีลักษณะอาการอันต่อเนื่องกันไปไม่ขาดระยะ เช่น ทำงานเรื่อยไม่หยุดเลย เดินไปเรื่อย ๆ พูดไปเรื่อย ๆ; เฉื่อย, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดมาเรื่อย ๆ
• พูดเจื้อยแจ้ว    v. พูดเสียงใสและพูดไปเรื่อยๆ (มักใช้แก่เด็กและหญิงสาว) ชื่อพ้อง: พูดจ้อยๆ ตัวอย่างการใช้: คนไทยอ่านหนังสือเป็นนกแก้วนกขุนทอง คือ พูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆ ไม่มีความเข้าใจถึงสิ่งนั้น
• พูดเจื้อยแจ้วอย่างไม่รู้ความหมาย    พูดรัวและไม่ใส่ใจหรือไม่สนใจ
• พูดไปเรื่อย    พูดจ้อ พูดเพ้อเจ้อ พูดเรื่อยเปื่อย พูดไร้สาระ