พู้น คือ
สัทอักษรสากล: [phūn] การออกเสียง:
"พู้น" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- ว. นู้น, โน้น.
- พู ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
- น.พ. นายแพทย์
- พัน ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น, ชื่อตำแหน่งหัวหน้านายเวรในกระทรวงมหาดไทยและกลาโหม, ยศทหารชั้นสัญญาบัตรรองจากนายพล. ๒ ก. วนรอบ
- พิน พินโบว์ลิ่ง
- พื้น น. ส่วนราบด้านหน้า ด้านนอก หรือด้านบนของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นรองเท้า; ฐาน เช่น พื้นถนนทรุด; แถบ, แถว, ถิ่น, เช่น คนพื้นนี้; ทั่วไป, โดยมาก, เช่น ถิ่นนี้ทำสวนครัวกันเป็นพ
- พูน ก. เพิ่มให้สูงขึ้นให้มากขึ้น เช่น พูนดิน. ว. เต็มจนนูน เช่น ตักข้าวจนพูนจาน.
- พ่น ก. ห่อปากเป่าให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในปากออกมาเป็นฝอยเป็นต้น, อาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พ่นไฟ พ่นสี, (ปาก) พูดมาก เช่น รีบ ๆ เข้าเถอะ อย่ามัวพ่นอยู่เลย.
- พ้น ก. อาการที่ผ่านหรือหลุดเป็นต้นออกไปอยู่นอกเขตหรือเลยที่กำหนดไว้ เช่น พ้นอันตราย พ้นกิเลส พ้นทุกข์ พ้นเกณฑ์ พ้นตัว พ้นบ้าน. ว. นอกเขตออกไป เช่น ข้ามพ้น บินพ้น ผ่านพ้น หลุดพ้น.
- พิถีพิถัน ว. ละเอียดลออมาก เช่น เขาเป็นคนพิถีพิถันในการเลือกเสื้อผ้า.
- คนถูพื้น คนงานถูพื้น พนักงานถูพื้น
- ที่พักฟื้น n. สถานที่ที่ใช้พักผ่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเป็นปกติ เมื่อหายเจ็บป่วย ตัวอย่างการใช้: ในสมัยก่อนบางปูเป็นสถานที่ที่พักฟื้นของทหารที่ได้รับบาดเจ็บ
- น.ส.พ. นสพ. หนังสือพิมพ์
- นิพัทธ นิพัดทะ-, นิพัด (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
- นิพัทธ- นิพัดทะ-, นิพัด (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
- นิพัทธ์ นิพัดทะ-, นิพัด (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).