ภาชี คือ

• (แบบ) น. ผู้แบ่ง, เพศหญิงใช้ว่า ภาชินี.

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
• ภาชนะ    พาชะนะ, พาดชะนะ น. เครื่องใช้จำพวกถ้วยโถโอชามหม้อไหเป็นต้น สำหรับใส่สิ่งของ. (ป., ส.).
• ภาชนีย    พาชะนียะ- (แบบ) น. ของควรแจก, ของควรแบ่ง. ว. ควรแจก, ควรแบ่ง. (ป.).
• ภาชนีย-    พาชะนียะ- (แบบ) น. ของควรแจก, ของควรแบ่ง. ว. ควรแจก, ควรแบ่ง. (ป.).
• วิภาช    ก. วิภัช.
• บทภาชน์    บดทะ- น. บทไขความ. (ป.).
• ภาษาชิน    ภาษาคุคิ ภาษาคุคิ-ชิน
• ขอบภาชนะ    การพูดทะลึ่งหรืออวดดี สิ่งหรือส่วนที่คล้ายริมฝีปาก
• จีวรภาชก    (แบบ) น. ผู้แจกจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมุติให้เป็นเจ้าหน้าที่แจกจีวรที่สงฆ์ได้มาให้แก่ภิกษุ. (ป., ส.).
• บทภาชนีย์    บดทะ- น. บทที่ตั้งไว้เพื่อไขความ, บทที่ต้องอธิบาย. (ป.).
• ฝาปิดภาชนะ    ฝา ฝาครอบ ที่ครอบ ฝาปิด หนังตา เปลือกตา
• ภาชนะก้นตื้น    ตะกร้า ภาชนะมีหูจับสําหรับใส่ถ่านหินในเตาผิง
• ภาชนะทอง    ชุดภาชนะทอง
• ภาชนะปลูก    กระถางดอกไม้ กระถางต้นไม้